15 Temmuz ve ötesi: Direniş ve diriliş ruhunun geleceği Yusuf Kaplan

Türkiye, terör örgütü PKK'ya silah yaktırdı. Tarihî bir sürece şahitlik ediyoruz. Benzersiz bir kardeşlik örneği inşa edilebilir. Tıpkı dün olduğu gibi. Bu süreç şu temel gerçek üzerinden inşa edilmeli: Selçuk çocukları ile Salahaddin çocukları ne zaman birbirilerine omuz vermişlerse, o zaman tarihin akışını değiştirmişler. Ama öte yandan Selçuk çocukları ile Salahaddin çocukları ne zaman birebirlerine omuz vurmuşlarsa, ikisi de hüsrana uğramaktan kurtulamamışlar ve tarihten çekilmişler. Bazı çevreler

Türkiye, terör örgütü PKK'ya silah yaktırdı. Tarihî bir sürece şahitlik ediyoruz. Benzersiz bir kardeşlik örneği inşa edilebilir. Tıpkı dün olduğu gibi.

Bu süreç şu temel gerçek üzerinden inşa edilmeli: Selçuk çocukları ile Salahaddin çocukları ne zaman birbirilerine omuz vermişlerse, o zaman tarihin akışını değiştirmişler. Ama öte yandan Selçuk çocukları ile Salahaddin çocukları ne zaman birebirlerine omuz vurmuşlarsa, ikisi de hüsrana uğramaktan kurtulamamışlar ve tarihten çekilmişler.

Bazı çevreler ve kişiler, bu benzersiz süreci, gölgelemek ve hatta baltalamak için yoğun gayret gösterecekler gibi görünüyor.

ÇIKIŞ YOLU: OSMANLI RUHU

İhtiyatla ama yılmadan bu sürecin son noktasına ulaşması için ülkenin bütün kesimleri elini taşın altına koymalı.

Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan, Kızılcahamam Kampı'nda tarihî bir konuşma yaptı. Ülkemizi ve bölgemizi barış ve kardeşliğin hâkim olacağı bir barış ve kardeşlik kıtasına dönüştürmek için var gücümüzle çalışacağımıza dair güzel, samimi ve sarsıcı cümleler kurdu. Türk, Kürt ve Arap unsurların el ele vererek bunu yeniden başaracaklarını söyledi.

CHP Genel Başkanı Sayın Özgür Özel, inanılmaz bir şekilde çarpıttı bu son söylediğini Erdoğan'ın ve özetle, ümmet bilinci ile değil vatandaşlık bilinci ile hareket etmeliyiz, Erdoğan Arapların hamisi rolü oynuyor, şeklinde talihsiz bir cümle kurdu.

Tam sömürgeci zihniyeti var bu CHP'de. Türkiye’nin Türkler, Araplar ve Kürtlerle birlikte hareket etmesi, bölgeden emperyalistlerin defedilmesi için şarttır. Bundan şikâyet etmek, tam bir akıl tutulmasıdır, sömürgeci İngiliz, Fransız kafasıdır.

Sayın Özgür Özel'in ve CHP'nin zihnine kazıması gereken hayatî gerçek şudur: Emperyalistlerin buradan defedilmesi Türkleri, Kürtleri ve Arapları aynı çatı altında toplayan Osmanlı ruhu ile mümkündür. İslâm'ın kuşatıcı ve kucaklayıcı medeniyet tasavvurunun en son ve en sofistike meyvesi Osmanlı ruhunun altı asır hâkim olduğu bir süre zarfında Türk-Kürt çatışması gibi bir sorun yaşanmadı, yaşanamazdı da.

Osmanlı ruhunun yeşerttiği ümmet ve medeniyet bilinci, herkesi kucaklayan evrensel bir kardeşlik iklimi sunar, ümmet / medeniyet bilincine karşı çıkan, epistemik köle olduğunu ispatlar ve asla barış içinde bir arada yaşama modeli sunamaz. Kucaklayıcı Osmanlı ruhu değil de dışlayıcı primitif laikçilik uygulaması, iki halkı birbirine düşman ettirmeye ve kırdırmaya yol açtı.

Oysa biz bu sorunu ancak yine herkesi kucaklayan herkesin rahat nefes alabileceği Osmanlı ruhu ile çözebiliriz.

MİLLETİN DEVLETİ KURTARMASI

15 Temmuz direnişi, Osmanlı ruhunun dirilmesi ve darbecileri defetmesiydi.

15 Temmuz akşamı saat 21.00'den itibaren bir darbe ve işgal girişimi ile karşı karşıya olduğumuza kesin kanaat getirmiştim. Çeşitli güvenilir kaynaklardan elde ettiğim bilgiler, bu kanaatimi kesin bilgiye ve gerçeğe dönüştürdü.

O andan itibaren sosyal medyadan darbe teşebbüsü olduğunu, insanların sokağa çıkarak darbeye direnmeleri gerektiğini yazdım, kitlelerin darbeye direnmesinde bu çağrılarımın katkısı olduğunu gördüm.

Darbe teşebbüsü üzerine “yukarıdan” gelen talep üzerine Afyon'dan Trabzon'a, Eskişehir'den Erzurum’a ve Elazığ'a kadar karış karış Anadolu'yu dolaştım, meydanlarda mitinglere katıldım, kitlelere coşkulu, etkileyici konuşmalar yaptım darbeye direnilmesi konusunda. Ne yalan söyleyeyim, Millî Mücadele yıllarında Anadolu’yu karış karış dolaşan Mehmet Âkif gibi hissettim bir şehirden diğerine, ülkenin en doğusundan en batısına kadar koştururken…

Dönemin Trabzon Belediye Başkanı, “Hocam, sizin art arda attığınız o tweetleriniz üzerine sokaklara döküldük biz Trabzon’da” demişti.

Türkiye’de bir ilk gerçekleşmişti: Darbeye direnilmişti. Hem de bütün direnişlerde gözlendiği üzere destansı bir şekilde! Tankların altına yatmıştı bu ülkenin güzel, cesuryürek insanları! Darbe olduğunu duyan insanlar, hemen dışarı fırlamıştı evlerinden, kahvelerden, işyerlerinden!

Modern tarihte darbeye direnen tek millet, tek toplum olarak tarihe geçti bu ülkenin çocukları.

Ayrıca gazetede darbeyle ilgili yazdığım yazıda, “Millet, devleti kurtardı” demiştim. Dönemin yöneticileri sıcağı sıcağına kullandı bu ifadeyi konuşmalarında topluma teşekkür ve şükran nişanesi olarak.

Modern tarihte bir askerî darbe ve işgal girişimine direnen tek direniş olarak geçti bu toplumun direnişi kayıtlara.

BENZERSİZ BİR RUH!

Millet, devleti son çeyrek asrında iki defa daha kurtardı: Hem 1999 Marmara Depremi sırasında hem de bu sene 6 Şubat'ta yaşadığımız Pazarcık-Elbistan Depremi sırasında. İlk günlerde bazı yerlerde kısa süreli sorunlar yaşansa da devlet / hükümet, milletin yaralarını sarmak için var gücüyle mücadele etti, gayret gösterdi: Bütün valilikler, belediyeler, kaymakamlıklar seferber edildi, deprem bölgesindeki insanımız kimsesizliğe mahkûm edilmedi.

Hem bu iki büyük depremde hem de 15 Temmuz darbe ve işgal girişimde milletin destansı bir direniş ortaya koyması, depremden ve darbeden doğrudan etkilenen insanımızın yaralarını hızla sarsması, milletin yanı sıra devletin de işi aslâ savsaklamaya kalkışmaması, dünyada hayranlık uyandırdı, büyük takdirle karşılandı.

New York Times gazetesi, iki depremde milletin gösterdiği inanılmaz kardeşlik ruhunu, başka bir toplumda görmenin çok zor olduğunu yazacaktı.

Oysa yakın zamanlarda Amerika'da yaşanan Katrina Kasırgası'nda kaç Amerikan kenti toz olmuş, harabeye dönmüştü! Ne millet ne de devlet yetişebilmişti Amerika'da kentlerin ve insanlarının imdadına! Dünyanın süper gücü Amerika, kasırgaya teslim olmuştu, hem devlet hem de toplum olarak.

Türk toplumu ile Amerikan toplumu arasındaki fark ne peki?

Amerika’da da herhangi bir Batı toplumunda da Türkiye’de olduğu gibi derinlerde kök salan bir kardeşlik, yardımlaşma ve zorluklara direnme iradesi ve ruhu yok.

Basit bir şey değil bu. Bu toplumun, yüzyılların çilesi ile inşa ettiği medeniyet birikiminin sunduğu derûnî ve kuşatıcı medeniyet tecrübesi, dinamizmi ve ruhunun yeri ve zamanı geldiğinde yerinden fırlaması, fışkırması, topluma tarihi yapacak bir irade ve ruh sunması…

TARİHÎ DERİNLİK VE DİRENİŞ RUHU, İRFANÎ DERİNLİK VE DİRİLİŞ RUHU

İşte bu direniş iradesi ve diriliş ruhu, bu toprakların çocuklarının İslâm medeniyetine bin yıl yön ve şekil vermesine imkân tanıyan genetik kültürel kodlarında şifrelenmiş durumda temelde.

Bu toplumun direniş ruhu, göçebe toplumun sunduğu dinamizmin de katkısıyla oluşan tarihî derinliğinden, diriliş ruhu ise özellikle tasavvufta zirveye ulaşan Ehl-i Sünnet'in kazandırdığı otantik / sahici, manevî yaratıcılığı güçlü medeniyet tecrübesinin sunduğu irfanî derinliğinden geliyor.

İbn Haldun'cu perspektif üzerinden giderek, direniş ruhuna neseb asabiyesi, diriliş ruhuna da sebep asabiyesi diyebiliriz.

Şunu söyleyeceğim: Bu toplumdaki direniş ruhu, bu topluma tarihî derinlik perspektifi kazandırıyor, diriliş ruhu da manevî-irfanî derinlik açısı ve açılımı sunuyor.

Eğer bu direniş ve diriliş ruhunu diri tutabilir ve daha da derinlere kök saldırarak diriltebilirsek dün olduğu gibi, gelecek bin yılın tarihini de bizim yapmamızı mümkün kılacak uzun soluklu medeniyet yolculuğuna yeniden biz öncülük edebiliriz. Bunun için -mahşerin beş atlısı olarak adlandırdığım- eğitim başta olmak üzere, gençlik, kültür, medya ve şehircilikte de bu direniş ve diriliş ruhunu hâkim kılacak, günü kurtarmaya değil geleceği kurmaya odaklanacak fikir, oluş ve “varoluş” çilesi çeken öncü kuşakları yetiştirmek zorundayız.

Vesselâm.