Bilim insanlarından müjde: Kendi kendini onaran canlı beton üretildi!
Hurriyet kaynağından alınan verilere dayanarak, SonTurkHaber.com açıklama yapıyor.
ABD’li araştırmacılar, çatlakları kendiliğinden kapatabilen “canlı beton” geliştirdi. Texas A&M Üniversitesi'nden makine mühendisi Congrui Grace Jin liderliğindeki ekip, bakteriler yerine bu kez suni liken kullandı.
Daha önceki çalışmalarda betonun içine yerleştirilen bakteriler sayesinde kendini onaran betonlar üretildi. Ancak büyük bir sorun vardı: Bu bakteriler çalışmaya devam etsin diye dışarıdan besin verilmesi gerekiyordu. Yani biri gelip “bakteri mamasını” çatlağa sıkmazsa sistem işlemiyordu.
Science Alert'ün haberine göre, yeni yöntem bu sorunu tamamen ortadan kaldırıyor. Çünkü araştırmacılar, doğal ortamda simbiyotik (karşılıklı fayda sağlayan) yaşayan iki canlıyı yapay olarak bir araya getirdi: Mantar ve siyanobakteri.
Bu iki canlı birlikte çalışarak, betondaki çatlakları kapatan kalsiyum karbonat üretimini sağlıyor. Yani beton, kendi kendini tamir edebiliyor.
LİKEN NE YAPIYOR?
Sistem şöyle işliyor:
Siyanobakteri, havadan karbondioksit ve azot topluyor,
Mantar ise iyonize kalsiyumu çekiyor ve kalsiyum karbonat oluşumunu tetikliyor.
Bu da yumurta kabuğunun, mercanın ve deniz kabuklarının ana maddesi olan kalsiyum karbonat sayesinde çatlağın içini dolduruyor ve yayılmasını engelliyor.
Üstelik bu sistem, antik Roma döneminde kullanılan ve zamanla kendini onarabilen beton teknolojisine de benzerlik gösteriyor.
UZUN ÖMÜRLÜ, ZAHMETSİZ VE SÜRDÜRÜLEBİLİR
Araştırma ekibi, bu suni likenin insan müdahalesine gerek duymadan, kendi başına çalıştığını belirtti. Texas A&M Üniversitesi'nden Jin, "Mevcut sistemlerin hiçbirinde tam anlamıyla kendi kendine çalışan bir yapı yoktu. Bu sistem, kendi kendine yetiyor ve dışarıdan besin istemiyor" dedi.
İlk testler laboratuvar ortamında başarıyla gerçekleşti. Şimdi sırada, halihazırda çatlamış betonlarda nasıl çalıştığını görmek var. Eğer başarılı olursa, bu teknoloji gelecekte köprülerden otoyollara, binalardan barajlara kadar her yerde kullanılabilir.
Araştırmanın ilk yazarı Nebraska-Lincoln Üniversitesi’nden Nisha Rokaya. Ekip bulgularını bilimsel bir dergide yayımladı ve şimdiden büyük ses getirdi.


