Biz Çanakkale’de Siyonistleri de yendik Son Dakika Haberleri

Savaşın ardından Filistin’de bir yurt kurma hayali taşıyan Siyonistler, İngiltere’nin yanında “Siyon Katır Birliği” adıyla cepheye sürülmüşlerdi. Yani Çanakkale’de yedi düvele karşı verilen o destansı mücadelede mağlup ettiğimiz güçlerden biri de bu gönüllü Siyonist birliklerdi. Bugün de iki yıldır Siyonistler eliyle aralıksız devam eden Gazze soykırımı, tıpkı Çanakkale’de olduğu gibi Batı’nın “hayranlıkla bakılan” medeniyet maskesini düşürmüştür. Orada yedi düvelle birlikte mağlup edilen Siyonizm bugün aynı şekilde mağlup edilmeli ve ebediyen tarihe gömülmelidir!

Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer,

Kaynıyor kum gibi, tûfan gibi, mahşer mahşer.

Yedi iklimi cihânın duruyor karşına da,

Ostralya’yla beraber bakıyorsun: Kanada!

Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;

Sade bir hâdise var ortada: Vahşetler denk.

Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...

Hani, tâ’ûna da züldür bu rezil istila!

Ah o yirminci asır yok mu, o mahluk-i asil,

Ne kadar gözdesi mevcud ise hakkıyle sefil,

Kustu Mehmedçiğin aylarca durup karşısına;

Döktü karnındaki esrârı hayasızcasına.

Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...

Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz.

İstiklal şairimiz Akif’in Çanakkale Şehitlerine isimli destanında “kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ...” diyerek anlatmaya çalıştığı gibi; Çanakkale’de düşman saflarında sayısız milletle çarpışmıştık. Kâğıt üzerinde düşmanlarımız İngiltere, Fransa ve Rusya’dan oluşan İtilaf Devletleriyken İngiltere’nin sömürge hakimiyeti altındaki bölgelerden Hint, Avustralyalı, Anzak ve Senegalli birçok asker de düşman hatlarında bizimle çarpışıyordu. Fakat pek az bilinen bir gerçek var ki, o da düşman hatları arasında Siyonist gönüllülerden oluşan birliğin bulunmasıdır. Savaşın ardından Filistin’de bir yurt kurma hayali taşıyan bu Siyonistler, İngiltere’nin yanında “Siyon Katır Birliği” adıyla cepheye sürülmüşlerdi. Yani Çanakkale’de yedi düvele karşı verilen o destansı mücadelede mağlup ettiğimiz güçlerden biri de bu gönüllü Siyonist birliklerdi.

Siyon Katır Birliği’nin doğuşu

Osmanlı’ya karşı İngiltere safında savaşacak gönüllü bir Siyon birliği kurma fikri Çanakkale Cephesi açılmadan önce gündeme gelmişti. Osmanlı’nın Ekim 1914’te Almanya yanında savaşa girmesiyle birlikte bu düşünce resmen dillendirildi. Peki böylesi bir adımın arkasında neler vardı?

Her şeyden önce Dünya Siyonist Örgütü’nün faaliyetlerini hatırlamak gerekir. Theodor Herzl önderliğinde kurulan bu örgüt, Avrupa’daki Siyon derneklerini tek çatı altında toplamış, 1897’deki ilk kongresinden itibaren uluslararası bir baskı gücü haline gelmişti. Amaç Filistin topraklarını işgal ederek Yahudilerin sözde Vadedilmiş Topraklar’a yerleştirilmesiydi. Öte yandan Osmanlı’nın içinde bulunduğu zor durum da bu süreci hızlandırıyordu. 1912-1913 Balkan Savaşları devleti yalnızca Müslüman nüfusun yaşadığı topraklara sıkıştırmıştı.

Bir başka kritik unsur ise petrolün yükselen değeriydi. 1906’dan itibaren Ortadoğu petrolleri dünya siyaseti için vazgeçilmez hale gelmiş, büyük güçlerin rekabeti bu bölgeye kaymıştı. Son olarak İngiltere’nin Osmanlı sonrası doğacak güç boşluğunu doldurma arzusu, Arap, Ermeni, Rum, Yahudi ve daha birçok topluluğun siyasi planlarda kullanılmasına yol açtı. İşte böylesine çalkantılı bir zeminde Siyonistlerin cepheye sürülmesi fikri güç kazandı.

Vladimir Jabotinsky

Siyonist Vladimir “Hitler” Jabotinsky kimdir?

Osmanlı’ya karşı gönüllü bir Siyonist birliği kurma fikrini ilk kez dile getiren isim Rusya doğumlu bir Yahudi olan Vladimir Jabotinsky’ydi. Odesa’da dünyaya gelen Jabotinsky eğitimini Rusya, İsviçre ve İtalya’da sürdürdü. Özellikle İtalyan kültürü onun siyasi düşüncelerini derinden etkiledi. II. Meşrutiyet’in ardından İstanbul’a da uğramış, burada geniş bir çevre edinmiş ve Türkler hakkında oldukça olumlu intibalar taşımıştı. Onlara göre Türkler büyük askerler ve devlet adamları çıkaran, iyi kalpli ve misafirperver bir milletti.

Ne var ki Birinci Dünya Savaşı patlak verdiğinde Jabotinsky, Osmanlı’nın artık son demlerini yaşadığını düşünüyordu. Ona göre bu savaş imparatorluk topraklarının paylaşım savaşıydı. Uluslararası ilişkilerde dostluk ya da sempatiye yer olmadığına inanıyor, bir milletin bağımsızlığını koruması için güce ve ırk birliğine ihtiyaç duyduğunu savunuyordu. Bu bakış açısı onu giderek ırkçı akımların etkisine soktu. 1930’lu yıllarda İtalyan faşizmine duyduğu ilgi öylesine açıktı ki, siyasal rakipleri tarafından alaycı bir biçimde “Vladimir Hitler” lakabıyla anıldı.

Jabotinsky’nin hayali Filistin’de bir “Yahudi İmparatorluğu” kurmaktı. Üstelik bu imparatorluğun sınırları Ürdün’den Mısır ve Irak’a kadar uzanmalıydı. Ona göre Yahudilerin gerçek bir millet sayılabilmeleri için yüzyıllardır gettolarda sürdürdükleri pasif yaşamı terk etmeleri, askeri disiplinle yetişmeleri ve cephelerde kan dökerek dünyaya varlıklarını kanıtlamaları gerekiyordu. İşte bu yüzden İngiltere’nin yanında savaşa katılmak, sembolik de olsa Yahudilerin doğal müttefik olduğunu göstermenin bir yoluydu. Böylelikle savaşın sonunda Osmanlı’dan kopması kesin görülen Filistin’e Siyonistlerin yerleşmesi kolaylaşacaktı.

Katil Netanyahu Jabotinsky'yi kahraman bir figür olarak tanıtırken

Siyon Katır Birliği’nin kuruluşu

Bu sırada Mısır’daki göçmen kampları Osmanlı’nın zorunlu göç ettirdiği Yahudilerle doluydu. Bu kişiler gizlice silah biriktirdikleri ve İngilizler lehine casusluk faaliyetleri yürüttükleri için Osmanlı tarafından sınır dışı edilmişlerdi. İngiltere ise bu kalabalık grupları Gabbari ve Mafruz’daki çadır kamplarına yerleştirmişti. İşte Jabotinsky bu göçmenler arasından gönüllüler toplayarak bir Siyonist birliği kurmayı ve Filistin’de savaştırmayı planladı.

İngiliz Ordusu subayı Maxwell’e göre ise Filistin’de yeni bir cephe açmaya gerek yoktu. Fakat gönüllülerden cephane ve malzeme taşımak üzere “katırlı bir alay” kurulabilirdi. Bu birlik Çanakkale’de kullanılacaktı. Bir başka Rus kökenli Siyonist lider Trumpeldor bu öneriyi gerçekçi bulup kabul ederken Jabotinsky ise bunu onur kırıcı sayarak karşı çıkmıştı. İki lider arasındaki bu ayrışma Jabotinsky’yi Avrupa’daki Siyonist çevrelerden destek aramaya yöneltti.

Jabotinsky Avrupa’da kulis yaparken, geride kalan Trumpeldor inisiyatifi ele aldı. General Maxwell’e öneriyi kabul ettiklerini bildirdi ve gönüllü Siyonistlerden oluşacak katırlı birliğin kurulması sürecini tek başına başlattı. Bu noktadan sonra İngiltere’nin doğrudan devreye girdiği görülmektedir. 19 Mart 1915’te yani 18 Mart’taki Çanakkale Deniz Savaşları’nda Osmanlı’nın mutlak galibiyeti ve İtilaf Devletlerinin büyük hezimetinin hemen ertesi günü, İngiliz ordusundan Albay John Henry Patterson, Mısır’a gönderildi. Patterson, gönüllüleri eğitecek ve örgütleyecekti. Daha sonra anılarında “Hayatımda İsrailoğullarının kumandanı olacağımı hiç düşünmezdim” diye yazacak olan Patterson, kısa sürede Siyonist ordusunun en ateşli savunucularından birine dönüştü.

“İngiliz silahlarının konuştuğu en büyük yenilgi”

Kısa sürede yoğun bir eğitimden geçirilen gönüllüler Siyon Katır Birliği adıyla sahneye çıktılar. 500 asker, 750 katır ve 20 subaydan oluşan bu birlik, yakalarına işlenmiş sarı Davud yıldızıyla ayrışıyordu. Komutanları ise Albay John Henry Patterson ve Binbaşı rütbesiyle Joseph Trumpeldor’du. 17 Nisan 1915’te İngilizlerin sağladığı gemilere binen birlik Mısır’dan hareket etti ve 26 Nisan’da Çanakkale kıyılarına ulaştı. Seddülbahir’e çıkar çıkmaz İngiliz 29. Tümeni’ne bağlandılar ve kendilerini bir anda savaşın göbeğinde buldular. Alay, Gelibolu Yarımadası’nın tamamen boşaltıldığı 6 Ocak 1916’ya kadar bölgede kaldı. Bu süre zarfında yaklaşık 50 Siyonist gönüllü ölürken sekiz er ve 47 katır da kayıplar arasındaydı.

Albay Patterson, daha sonra yayımladığı hatıratında Türk askerlerini “cesur ve cengaver” olarak nitelemiş, onların “temiz bir savaş yürüttüğünü” özellikle vurgulamıştı. Hatta beyaz bayrak çekip İngilizlere sahra hastanelerini cephe gerisine almaları gerektiğini, aksi takdirde yanlışlıkla bombalanabileceğini hatırlatanların bizzat Türkler olduğunu kaydetmişti.

Siyon Katır Birliği’nın Çanakkale’de bulunması ise savaşın sonucunu değiştirmedi. Osmanlı 1915’te kazandığı bu tarihi zaferle savaşın 1918 sonuna kadar uzamasını sağladı. Dünyanın büyük bir bölümünü sömürgeleştirerek hakimiyetine almış “yenilmez” İngilizlerin kadim özgüveni ise büyük bir yara aldı. Patterson bile bu savaşı “İngiliz silahlarının konuştuğu en büyük yenilgi” olarak tanımlamıştı.

İstiklal Şairimiz Mehmet Akif Ersoy.

Çanakkale’de mağlup olan Siyonizm tekrar mağlup edilmelidir

Çanakkale emperyalizme karşı verilen bir mücadele olmasının yanında İslam ümmetinin birliğini ve direncini sınayan büyük bir imtihandı. İngilizler Hindistan, Kanada, Avustralya ve Afrika’daki sömürgelerinden topladıkları askerlerle ve devasa maddi imkanlarla karşımıza dikilmişti. Bütün bunların yanında Filistin’de bir “yeni yurt” hayaliyle cepheye sürülen Siyonist gönüllüler de vardı.

Akif’in dediği gibi o günlere kadar hayranlıkla bakılan Batı’nın “medeniyet” maskesi düşmüş ve karşımıza saf vahşet çıkmıştı. İşte o gün, bu vahşetin içinde Siyonizm’in ilk adımları da yer alırken tüm imkansızlıklara rağmen imanla savaşan Osmanlı askeri karşısında yenilgiyi tadanlardan biri de Siyonistler olmuştu.

Bugün de iki yıldır Siyonistler eliyle aralıksız devam eden Gazze soykırımı, tıpkı Çanakkale’de olduğu gibi Batı’nın “hayranlıkla bakılan” medeniyet maskesini düşürmüştür. Dünyanın “büyük” güçleri herkesin gözünün önünde cereyan eden vahşete sessiz kalarak ve hatta destek vererek yüz yıl önceki emperyalist hırslarından bir şey kaybetmediklerini, sadece maske değiştirdiklerini gösterdiler. Akif’in dizeleri bugün, yirmi birinci asırda belki de 1915’tekinden daha anlamlı: “Ah o yirminci asır yok mu, o mahluk-i asil, ne kadar gözdesi mevcud ise hakkıyle sefil, kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına, döktü karnındaki esrârı hayasızcasına, maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz...Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz”, Çanakkale’de ilk kez akan Batı’nın makyajı bugün tekrar akmış ve altındaki vahşet meydana çıkmıştır. Orada yedi düvelle birlikte mağlup edilen Siyonizm de bugün aynı şekilde mağlup edilmeli ve ebediyen tarihe gömülmelidir!