Bunu bilim insanları da beklemiyordu! Dinozorları yok eden kraterden bir sürpriz çıktı Etkisi 700 bin yıl sürdü

Asteroitlerin, Dünya'ya düşmesinin sonuçları her zaman kötü olacak diye bir şey yok.

Bilim insanları son olarak dinozorları yok eden ve şu an Yucatan Yarımadası olarak bilinen yerde devasa bir deniz krateri bırakan asteroitin, okyanusu yaşamı hızla yeniden başlatacak kadar yoğun bir biçimce beslediğini ortaya koydu.

Mashable'ın haberine göre, uçamayan dinozorları yok eden asteroit, şu an Yucatan Yarımadası olarak bilinen yerde devasa bir deniz krateri bıraktı.

Ancak yaklaşık 10 kilometre genişliğindeki asteroitin oluşturduğu çarpma alanından alınan derin delinmiş kaya çekirdeğini analiz eden jeologlar, söz konusu sismik olaydan görece kısa bir süre sonra havzada yaşamın yeniden geliştiğine dair ikna edici kanıtlar buldu.

Araştırmacılar asteroit çarpmasının, deniz tabanının altından besin ve kimyasalların salınmasını teşvik ettiği sonucuna vardı. Bu işlem hidrotermal aktivite olarak adlandırılıyor.

Benzer bir aktivite günümüzde derin denizde doğal olarak meydana geliyor. Hidrotermal menfezler suya aşırı derecede ısınmış kimyasal zengini sıvı yayıyor ve devasa tüp solucanları, yengeçler, balıklar, mikroorganizmalar ve daha fazlası dahil olmak üzere benzersiz yaşam kolonilerini besliyor.

Belçika'daki Vrije Universiteit Brussel'den Prof. Dr. Steven Goderis yaptığı açıklamada, “Bu çalışma, çarpma kraterine bağlı olayların, öncelikle yıkıcı olmakla birlikte, bazı durumlarda önemli hidrotermal aktiviteye de yol açabileceğini ortaya koyuyor. Chicxulub durumunda, bu süreç deniz ekosistemlerinin hızla iyileşmesinde hayati bir rol oynadı” ifadelerini kullandı.

MEKSİKA KÖRFEZİ'Nİ 700 BİN YIL BOYUNCA BESİNLE DOLDURMUŞ

Araştırma kısa bir süre önce hakemli dergi Nature Communications'da yayımlandı.

Bilim insanlarından oluşan ekip Dünya'nın kara ve okyanus ortamlarının çoğunda kitlesel yok oluşa yol açan devasa çarpma olayının, aynı zamanda günümüz Meksika Körfezi'ni en az 700 bin yıl boyunca besinle doldurduğu sonucuna vardı.

Araştırmacılar, “Chicxulub krateri” olarak adlandırılan çarpma bölgesinin çekirdeğinde yaptıkları analizlerde, asteroit kalıntılarıyla ilişkili metalik element osmiyum buldu.

Asteroit bu bölgeye çarptığında, osmiyum içeren parçacıklar tuzla buz olmuş halde deniz tabanının altına karıştı ve suya yayılarak nihayetinde deniz tabanına geri yerleşti.

Bilim insanları okyanus tabanını deldiklerinde, eski deniz tabanını ortaya çıkardı ve asteroit kalıntıları içeren hidrotermal sıvının yüz binlerce yıl boyunca körfeze aktığını gösterdi.

Araştırmacılar, yaygın hidrotermal aktiviteyi hızlandıran çarpmanın, besin açısından zengin bir okyanus banyosu yarattığını vurguladı.

BAŞKA GEZEGENLERDE DE AYNI ŞEY OLMUŞ OLABİLİR

Bahse konu araştırmaya liderlik eden Japonya'nın Kyushu Üniversitesi'nden yer bilimci Doç. Dr. Honami Sato, “Asteroit çarpmasından sonra Meksika Körfezi, küresel okyanustan oldukça farklı bir ekolojik iyileşme süreci kaydetti çünkü sürekli hidrotermal aktivite, eşsiz bir deniz ortamı yarattı” şeklinde konuştu.

Böylesi bir felaket Dünya'nın bir bölgesinde son derece yaşanabilir koşullar yaratabiliyorsa, aynı şey okyanus uydularında ve hatta çöl gezegenlerinde bile yaşanmış olabilir.

Örneğin Mars, adeta meteor bombardımanına tutulan bir gezegen. Bu tür etkiler, Mars'ın yeraltındaki bol miktardaki su buzunu eritebilir ve bu, mikropların gelişmesi için davetkar bir ortam yaratabilir.

ASTEROİT ÇARPMASININ RİSKLERİ

Neyse ki biz Dünyalı kara sakinleri için, yıkıcı bir uzay kayası çarpması olasılığı aşırı derecede düşük.

Öte yandan nispeten küçük kayalar dahi tehdit edici olabilir, tıpkı 2013'te Rusya üzerinde infilak eden ve konut ve iş yerlerinin pencerelerini patlatan 17 metrelik sürpriz kayada gördüğümüz gibi...

İşte hem küçük hem de çok büyük asteroitlerden veya kuyrukluyıldızlardan kaynaklanan günümüzün genel riskleri:

-- Her gün yaklaşık 100 ton ağırlığında toz ve kum tanesi büyüklüğündeki parçacık Dünya atmosferine düşerek anında yanıyor.

-- NASA'ya göre her yıl ortalama “otomobil büyüklüğünde bir asteroit” Dünya'ya düşerken patlıyor.

-- Çapı 140 metre civarında olan cisimlerin çarpması her 10 bin ila 20 bin yılda bir gerçekleşiyor.

-- Çapı muhtemelen 800 metreden büyük “dinozor öldüren” bir kayanın çarpması 100 milyon yıllık periyotlarda gerçekleşiyor.