Ediz’in bana her koşuşu ayrı bir Babalar Günü

◊ Yoğun bir konser maratonunuz var. Nisanda “Sen Ağlama” adlı single’ınız çıktı. Nasıl gidiyor hayat?

- Evet, konserlerimiz yoğun bir şekilde devam ediyor. Bayramda Antalya’da 5 gün üst üste konserimiz vardı. Oğlum Ediz ve eşim Nida ile gittik. Öncesinde single çıktı, radyo turları vs. derken İstanbul’a döndük. İstanbul’da konserler devam ediyor. Ediz’in okulu bitince tatil yapacağız. Yeni şarkı çalışmalarımız da başladı. Single olacak. Ağustos sonu, eylül başı gibi yayınlamayı planlıyoruz.

◊ İlk olarak Badem grubundan dinlediğimiz “Sen Ağlama” şarkısına cover yaptınız. Neden o şarkıyı tercih ettiniz?

- Çıktığı yıllarda çok sevdiğim bir şarkıydı. Menajerim Sacit Papakçı ile konuşurken aklıma geldi. “Biz de sahnede çalsak mı” diye düşündüm. Sacit bizi grubun solisti Mustafa (Kemal Öztürk) ile buluşturdu. Fikrimi söyledim, o da “Seviniriz” dedi. Aslında çok zor bir işe giriştim. Çünkü çok sevilen, unutulmamış bir şarkı. Birkaç deneme yaptık, içime sinmedi. 5-6 ay geçti, şarkıya başka talipler gelmeye başladığını öğrendim. Bu sefer yine yoğunlaştım. Sonra içimize sinen bir şekilde oldu. Grup da beğendi.

◊ Büyük bir risk almışsınız aslında...

- Çok ucu açık bir iş yapıyoruz. Sanatta bu iş böyle. Çok kıymetli bir iş olduğunu düşünüyorsunuz, bir kesim bunu algılıyor ama bir kesime değersiz gelebiliyor. Her şehirde, semtte çok farklı tarzlarda müzik dinleyen insanlar var. İstanbul içinde bile farklı semtlerde verdiğimiz konserlerde dinleyici profili ve zevkinin çok değiştiğini gözlemliyoruz. Dolayısıyla genele bir şey yaptığınızda mutlaka olumlu da, olumsuz da yorumlar geliyor.

PLAYLIST’İM YOK KONSERDEKİ ORTAMA GÖRE ŞARKILARA KARAR VERİRİM

◊ “Her semtte gelen reaksiyon farklı” dediniz. İstediğiniz enerjiyi alamadığınızda ne yapıyorsunuz?

- Hemen repertuvarı değiştiriyorum.

◊ Belli bir repertuvarınız yok mu?

- Benim belli bir sahne listem yok. Genelde şarkıcılar konsere çıkarken bir playlist hazırlar. Orkestraya verilir. Benim maksimum ilk üç şarkım bellidir. O üç şarkıya da sahneye çıkmadan bir 10 dakika önce karar veririm. İçerinin doluluk oranı, yaş skalası, hepsinden çok etkileniyorum. Seyirciden tepki alamadığım anda demoralize oluyorum. Çünkü ben işimi yaparken çok eğleniyorum, insanlar da eğlensin istiyorum. O yüzden bir playlist’im asla yok. Ben bu işe 1996 yılında başladım. Kafelerde, düğünlerde, barlarda çaldım. Çok farklı profilde insana çaldığım için iyi analiz ederim.

ŞARKILARIM BİRAZ GEÇ SEVİLDİ

◊ Şarkılarınız yıllar geçse de sıkılmadan dinleniyor. Bu size ne hissettiriyor?

- O konuda şanslıyım. 20 yıl öncesinde yaptığım şarkıları şu an 5 yaşındaki çocuklar söylüyor konserlerde. Benim şarkılarım biraz geç sevildi. Yayınladım, 5 ay sonra sevildi mesela. Hatta 12 yıl önce yaptığım “Tatil” adlı şarkım şu an müzik listelerinin üst sıralarına çıktı.

◊ Nasıl oluyor bu?

- TikTok’ta birisi bir akım başlatıyor mesela. Eskiden bir şarkı çıkarıyordunuz, o şarkıyı radyolar çalıyordu. Radyolarda o şarkı patlarsa insanlar duyuyorlardı. Şimdi bambaşka bir hâl aldı. Bir akım oluyor, oradan Spotify’a yansıyor, ardından radyolar o listelerden bakıp çalıyor filan.

◊ Siz bir dönem çok fazla bir şey yapmadınız. Sebebi neydi?

- Yapmadım değil ama 2020’de çıkardığım “Mahzen” şarkımdan sonra yaptığım çalışmalar çok fazla duyulmadı. Çok patlayan bir şarkım olmadı.

◊ Bu durum küstürdü mü sizi?

- Hayır, artık zaten hiçbir şarkı patlamıyor. Türkiye’deki şarkı patlama algısı değişti. Tarkan da albüm çıkarıyor, single çıkarıyor. Eskiden Tarkan albümü çıktığı zaman piyasa dururdu. Albüm almak diye bir durum vardı. Şimdi her şey dijitalde. Biz bir albüm yapıyoruz ama ertesi gün 500 şarkı daha çıkıyor. Dolayısıyla kendi dinleyicin, senin alıcın dışında genele bir şey duyurabilmek için o şarkının TikTok’ta akım olması gerekiyor. Tamamıyla sistem değişti. 20 senede, şu anda sahneye çıktığımda herkesin tek bir ağızdan söyleyebileceği onlarca şarkı yapmışım ama şu anda çıkanlar için bu çok zor.

20. YILIMI KONSERLE KUTLAYACAĞIM

◊ Mesleğinizin 20’nci yılındasınız. Özel bir kutlama yapacak mısınız?

- Konser tarzında bir şey düşünüyorum. “Elveda” adlı ilk şarkım ekim ayında çıkmıştı. Biz de bu yıl bitmeden, mesela ekim ayına bir Bostancı Gösteri Merkezi konseri yetiştirmek istiyoruz.

◊ Yıllar size neler kazandırdı?

- Geç de olsa bir özgüven kazandım. Konservatuvar mezunuyum. Ama yaptığım her şey için büyük tedirginlik duydum. Bunu üzerimden atmam uzun zaman aldı. O kadar çok “Hata yapar mıyım?” diye düşünüyordum ki, rahat halime erişmem çok uzun zaman aldı.

OYUNU KURALINA GÖRE OYNAMADIM

◊ Sosyal medyada sizin için “Hakkı açık ara yenen sanatçı” yorumları yapılıyor. Gerçekten hakkınızın yendiğini düşündüğünüz zamanlar oldu mu?

- Sadece ben değil, her sanatçı dönem dönem kırgınlıklar yaşamıştır. Ama bir sebebi vardır. Kendi açımdan düşünürsek hakkımın yenmiş olma sebebi bu oyunu kuralına göre hiçbir zaman oynamamamdan olmuştur. Dolayısıyla geç fark edildim. Hiçbir magazinel durumum olmadı. Tek magazinel durumum, Ediz’in doğumuyla oldu.

Fiziksel olarak tanınırlığım da oğlumun doğumuyla gerçekleşti. O ana kadar beni görebilecekleri yer ya klibimdi ya da sahneydi.

Ediz’in Down sendromlu olması çok ince bir çizgiydi. Bunu anlatsak “Ajitasyon mu yapıyorsun”, anlatmasak “Bundan mı utanıyorsun” gibi düşüncelerle karşılaşacaktık. Bunun tedirginliği vardı.

O dönem bir de albümüm çıktı. Ediz’in doğduğu gün “Şimdi Burda Olsan” şarkımın klibi yayınlandı.
1 hafta sonra şarkıyı tanıtıyoruz, bir röportaj yapıldı. O röportajda Ediz’i değil sadece şarkıyı konuşmak istedim, yanlış anlaşılmamak adına. Ediz’le ilgili de sadece “Bu durum size ne hissettiriyor?” diye sorulunca “Biz bir bebek bekliyorduk, Allah bize melek gönderdi” dedim.

Haber çıktıktan sonra sosyal medyada takipçilerim hızla artmaya başladı. Nida ile şaşkınlıkla baktık.
O an çok rahatladığımı hissettim.

İnsanların babalığıma ilgisi de arttı. O dönem hatta yaptığım iş unutuldu, ben ‘baba Özgün’ oldum. Bana sokakta ‘Ediz Bey’ falan demeye başladılar!

Ediz doğduktan sonra Nida ile bağımız güçlendi

◊ Ediz’in doğumundan sonra Nida Hanım’la ilişkiniz nasıl evrildi?

- Özellikle 2-3 hafta bir şok dönemi yaşadık. Ediz’in genetik olarak karşılaşabileceği pek çok problem olabilir, bunlar olacak mı olmayacak mı diye tedirginlikler yaşadık ama çabuk atlattık. Hemen Down Türkiye Derneği’ne gittik, orada ne yapmamız gerektiğini anlattılar.

Biz Ediz’i 3 aylıkken eğitim merkezine götürmeye başladık. Olumsuz hiçbir şey olmadı Nida’yla aramızda. Aksine bence çok daha güçlendirdi. Nida çok iyi bir anne. Ailelerimiz, arkadaşlarımız hep destek oldu.
O konuda da çok şanslıydık.

◊ Siz babanız gibi bir baba mısınız?

- Yok, değilim. Zaten babam gibi bir baba olamam, çünkü bambaşka bir çocuğumuz var. Babam daha sert mizaçlıdır. Şimdi Ediz’e bambaşka. Yıllar içerisinde insanlar da değişiyor. Bir de çok genç anne-baba olmuşlar. Annem 21 yaşındayken ben doğmuşum. Babam 25 yaşındaymış. O yüzden kimseyi yargılayamam ama baba olarak hiç benzemiyoruz.

◊ Ediz’le nasıl bir baba oğul-ilişkiniz var?

- Ediz sevecen bir çocuk. Nida ile beni çok farklı yerlere koyuyor. Baba biraz daha rahat, anne daha disiplinli. Derslerini anne yaptırıyor. Baba işin eğlenceli kısmında. Yıllarca gece uyumadan önce beni isterdi yanında, şimdi annesini istiyor. Ama sabahları ‘baba’ diyor.

İyi ki benim oğlumsun iyi ki başka çocuk değil

◊ Babalar Günü nasıl geçer sizin evde?

- Tüm özel günler, günü gelene kadar bana hiçbir şey ifade etmiyor. O gün geldiğinde hatırlanması gerektiğinin farkına varıyorum. Yoksa benim için Ediz’in bana her koşuşu ayrı bir Babalar Günü. Özel günleri çok fazla sosyal medyadan yaşamak istemiyorum, çünkü annesini ve babasını kaybeden insanlar için çok zor bir gün olduğunu düşünüyorum.

◊ Ediz’e bu güne özel bir mesaj verseniz ne dersiniz?

- İyi ki sen benim oğlumsun, Nida’nın oğlusun. İyi ki başka bir çocuk değil. Biz o yüzden ikinci çocuğu düşünemiyoruz bazen, yapamıyoruz.

◊ Kardeşi olsun istemiyor musunuz?

- Ediz’den önce bir çocuğumuz olsaydı, ikinci çocuk olsun isterdim. Ediz doğduktan sonra herkes “Kardeşi olsun” dedi. Biz de farkındayız kardeşi olsa hayatı boyunca tabii iyi olurdu ama hep ikilemde kaldık.

Bizim için en zor süreç, “bizden sonrası” kısmı. Çok zor. Onu düşünmemeye çalışıyoruz ama sırf sanki bunu garantiye almak için de başka bir çocuk yapıp, o çocuğa hayatı boyunca bunu yüklemek çok büyük bencillik ve o çocuğa haksızlık gibi geliyor. Ediz de 10 yaşına geldi zaten. Çok yakın akrabalarımız, yeğenlerimiz var...