İflastan futbolun zirvesi Madrid e! Arda Güler den çocuklara ilham veren hikaye

Real Madrid forması giyen milli futbolcu Arda Güler, çocuklara ilham olmak için kendi hikayesini anlattı. 
The Players' Tribune için bir mektup kaleme alan Arda Güler, "Güzel ülkemin bütün çocukları, Size hikayemi anlatmanın zamanı geldi. Bütün hikayemi. Bir futbol ülkesi olarak geleceğimiz hakkında çok düşünüyorum. Yolculuğumun bazılarınıza ilham vereceğini ve Türkiye’deki kız ve erkek çocuklarına, her şeyin mümkün olabileceğini gösterebilmesini umuyorum." ifadelerini kullandı.
"BABAMA PLAYSTATİON İÇİN YALVARDIM"
Hikayesine başlarken "Sadece birkaç sene önce ben de sizlerden biriydim." diyen Arda,  Aslında komik… 12 yaşındayken, bir PlayStation almaya kafayı takmıştım. Bunu ne kadar çok istediğimi anlayamazsınız. Babama her gün yalvardım. Tek istediğim FIFA 17’ydi. Ben çocukken pek video oyunu oynamazdım, çünkü hep sokakta futbol oynuyordum. Ama bir gün arkadaşlarımdan birisi PS4 aldı ve içinde FIFA 17 vardı, o gün hayatımızın en güzel günlerinden biri gibiydi. Alex Hunter ile kariyer modunu görünce - off. Çıldırdık. Alex Hunter’ı hatırlıyor musunuz? Bazılarınız bunun için çok genç olabilir. FIFA 17’nin The Journey adında bir modu vardı. Bu modda Alex adında, kimsenin tanımadığı bir çocuk olarak başlayıp, büyük kulüplerle anlaşma imzalamaya çalışıyordun. Eğer başarırsan, Cristiano Ronaldo gibi büyük yıldızlarla yan yana tünelden sahaya çıkıyordun. Bizim için oyundan çok daha fazlasıydı bu, televizyon ekranında gördüğümüz rüyamızdı. O kadar çok bağlanmıştım ki… Arkadaşımın evinden ne zaman eve dönsem, babama PS4 için yalvarırdım. “Çok uslu olacağım! Derslerime çok iyi çalışacağım!” Ama Türk anne ve babalarını biliyorsunuz. Babam uzun süre sadece “Biraz bekle, bir iki şeyi halletmem lazım” şeklinde konuştu.

Arda Güler, hikayesini aktarırken şunları kaydetti:
"Ne demek istediğinden tam emin değildim. Ama bir gün okuldan eve döndüğümde, mutfak masasının üstünde bir paket vardı. PlayStation şeklinde bir kutuydu. Çıldırdım. Babama baktım, ‘Gerçekten mi?’ diye sordum. O da ‘Gerçekten’ dedi. Açtığımda PlayStation’ın içinde bir sürü oyun vardı, herhangi bir disk gerekmiyordu. Gerçek olamayacak kadar iyiydi. İçimden dedim i, ‘Nasıl yani? Babama tek bir oyun için yalvarmak zorundayken bana şimdi 20 oyun mu veriyor?’ Babama sordum, ‘Piyangodan para falan mı kazandın?’ dedim. ‘İyi bir fiyat yakaladım’ dedi. ‘Mağazada mı?’ diye sordum, ‘Yok yok, pazarda’ dedi.
Sonra benim FIFA’da The Journey modunun olmadığını fark ettim, Alex Hunter’ı bulamadım. Bazı tuhaf isimler vardı. Cristiano Ronaldo olmak istediğimde “MD White” isminde bir kulübü seçmem gerekiyordu. Tekrar babama gittim. “Baba, doğru FIFA’yı aldığına emin misin? Biraz garip de bu.” O da “Evet eminim, kapatıp açmayı denedin mi?” Dedi. “Baba…….” “Belki de internettendir.” Haftalarca bu şekilde oynadım. Daha önce FIFA dışında başka futbol oyunu oynamamıştım, o yüzden bendekinin farklı bir versiyonu olduğunu sanıyordum. Ama bir gün arkadaşlarım da oynamak için bize geldi ve “Arda… Bu ne?” dediler. “Nasıl yani? FIFA işte” dedim. Onlar da “Arda bu FIFA değil, çakma bu” dediler. “Hayır ya, futbol oyunu işte bu” dedim ben de. “Oğlum, Fenerbahçe nerede? Bu isimler ne? Babanı kandırmışlar” dediler.
"ANKARA'DA BİR APARTMANIN BİRİNCİ KATINDA BÜYÜDÜM"
Hepsi gülmekten yerlere yatıyordu. Ben de onlarla gülmeye çalıştım ama aslında o kadar utanmıştım ki. Bu anı kalbime kazındı. Ama çakma bir FIFA’m olması umurumda değildi. Ona rağmen seviyordum.Gerçek bir saha, gerçek bir kale ya da yeni bir PlayStation’a ihtiyacım yok. Ben taşlardan yapılmış kale direkleriyle bile mutluyum. Türk zihniyeti böyledir. Ne demek istediğimi anlıyor musunuz? Ben varlıklı bir ailede büyümedim. Bir futbolcunun oğlu değilim. Ankara’da bir apartmanın birinci katında büyüdüm.
"BABAM FUTBOL İÇİN İFLAS ETTİ"
Annem ev hanımıydı, babam da yeni iflas etmiş bir dükkan işletiyordu. Niye mi iflas etti? Futbol.
Okulda Mahmut adında bir beden eğitimi öğretmenimiz vardı. Ben 9 yaşındayken, bir gün babama beni Gençlerbirliği Akademisi’ne yazdırması gerektiğini söyledi. Babam buna hayır dedi çünkü oraya her gün gitmek bir saatlik yol demekti. Ama Mahmut Hocam bende bir şey görmüştü ve babamı ikna etti.
Babam beni her gün idmana götürmeye başladı, bu onun için saatler süren bir işti. Bu sırada dükkan, ortağına emanetti. Ne olduğundan emin değilim ama bir gün babam beni kenara çekti ve “Dükkanı kapatmamız gerekiyor oğlum” dedi. İflas etmiştik. O dönemlerde arkadaşlarımın beni waffle yemek için çağırdığını hatırlıyorum. “Kusura bakmayın, param yok” diyemiyorsunuz… Ya hep çok yorgun olurdum ya da “yetişemeyeceğim” derdim. Neyse ki her zaman sofrada yemeğimiz olurdu. Biliyorum; uyuyacak bir evi, sığınacak bir çatısı olmayan birçok çocuk var. Çok şükür, şanslı olduğumuzu biliyordum.

"10 NUMARALI FORMAYI DÜŞÜNMEK SADECE BİR SANİYEMİ ALDI"

Mesut Özil, 2022’de Fenerbahçe’den ayrıldığında, 10 numaralı formanın yeni transferlerden birine verileceğini düşündüm. 17 yaşındaydım ve bir kral tacı nasıl isteyemezse, 10 numarayı da isteyemezdim. Ama yönetim kurulu üyeleri bana, “Arda forma senin… Ama sadece onu giymeye cesaretin varsa” dediler. Bunu düşünmek tam tamına bir saniyemi aldı: “Alıyorum.”
"BABAM REAL MADRİD İÇİN BENİMLE KONUŞTU"
Beni gerçekten heyecanlandıracak bir teklif almadıkça onları duymak istemedim. Sonra Haziran’da babam, yeni bir teklif hakkında benimle konuşması gerektiğini söyledi. Ben de “Baba, söylediğim gibi eğer beni heyecanlandırmayacaksa duymak istemiyorum…” O da, “Arda…” dedi. “Efendim?” “Real Madrid."
Real Madrid’de olmak için o kadar çok şeyden vazgeçmiştik ki… Şimdi hayalimiz gerçek olmuştu. PlayStation’da Alex Hunter olarak oynamak için param yoktu. O yüzden gerçekte ona dönüşmek zorunda kaldım.
"HERKES TÜRKİYE'DEN GELEN ÇOCUĞA GÜLÜYORDU"
Bir gün, bir idmandan sonra Ancelotti yanıma gelip “Arda, bu Raul” dedi. Şöyle bir durum var: Bu efsanelerden birini ilk kez canlı gördüğünüzde, gerçek değilmiş gibi geliyor. Raul’ü Real’de oynadığı dönemde izleyememiştim, sadece YouTube’da görmüştüm. Ancelotti gülümsedi, ‘Kesin yine benimle dalga geçiyor’ diye düşündüm. Raul bana dönüp “Ben Raul Gonzalez, memnun oldum” dedi. Ben de “Hayır değilsiniz” dedim. İnanamadılar. Birkaç dakika böyle devam ettikten sonra Ancelotti, Kroos’u çağırdı. “Toni, bu Raul mü?” “Nasıl yani? Tabii ki.” İnanmadım. Beni kandıramayacaklardı. Sonra Modric’i çağırdı. “Luka, bu Raul mü?” “Tabii ki Raul.” O an korkmaya başladım. Telefonlardan Raul’ün resimlerini göstermeye başladılar ve nihayet pes ettim. “Özür dilerim, tanıştığımıza memnun oldum efendim.” Herkes Türkiye’den gelen çocuğa gülüyordu, Ancelotti bile. Eve gidip aileme ne olduğunu anlatınca, bana bakıp “Arda…. Çok salaksın” dediler."

"EĞER BOĞULACAKSAN BÜYÜK DENİZDE BOĞUL"
Ekranımda Ancelotti’nin numarası belirdiğinde, video yüklenirkenki o anı hiç unutmayacağım. “Arda, burada büyük bir geleceğin olacak. Belki ilk yıl değil ama fırsatların olacak. Modric ve Kroos yaşlanıyorlar, seni orta sahada oynatabiliriz.” Adımı Modric ve Kroos ile yan yana duymak gerçeküstüydü, konuşamadım. Babama baktım ve karar verdik. “Eğer boğulacaksan…” “Büyük denizde boğul."
"REAL MADRİD'DE SABIRLI OLMAM GEREKİYOR"
Türk halkının Real Madrid’in her maçında oynamamı istediğini biliyorum. Ben de istiyorum ama sabırlı olmam gerektiğini biliyorum. Ancelotti, bana dünyanın en iyi orta saha oyuncularından biri olabileceğimi söylüyorsa, bu benim için bir planı olduğu anlamına geliyor.
"ŞAMPİYONLAR LİGİ'Nİ KAZANDIĞIMIZDA KUPAYI KALDIRMAK İÇİMDEN GELMEDİ"
Ama yedek kulübesinde olmak kolay değil. Şampiyonlar Ligi’ni kazandığımızda, aslında kupayı kaldırmak içimden gelmiyordu çünkü sahada çok fazla katkıda bulunmamıştım. Bu yüzden Ancelotti, Cibeles’te bana mikrofonu verdiğinde çok utandım. Otobüsün tepesine çıkmayı planlamıyordum çünkü gerçekten çok yorgundum. Ben böyleyim işte. Bir şampiyonluk kazanmak yeterli değil, hak ettiğimi hissetmem gerekiyor. Bu yüzden Avrupa Şampiyonası farklı hissettirdi. Gürcistan’a attığım golden sonra telefonum patlayacaktı. Beğeniler, takipçiler, mesajlar, tebrikler… Çılgınca.

"İNSANLAR BENİ KREATİF BİR OYUNCU GÖRÜYOR AMA AYNI ZAMANDA SAVAŞÇIYIM"
Bir video gördüm, bir grup Avusturya taraftarı “Arda Güler de kim ****?” diyordu. Şok oldum, neden biri hakkımda böyle bir şey söyler ki? Sonra Jorge Jesus’un Fenerbahçe’de beni haftalarca kadroya almadığında yaşadıklarımı hatırladım. Bir gün frikik çalışması için iki takım dizdi ama hiçbirinde yoktum. Tek başıma köşe vuruşu çalışıyordum. Bardaktan boşanırcasına yağmur yağıyordu. Eve geldiğimde o kadar çok ağladım ki… Bir daha asla bu duyguyu hissetmeyeceğime dair kendime söz verdim. İnsanlar beni kreatif bir oyuncu olarak görüyor ama ben aynı zamanda bir savaşçıyım. Beni yedeğe mi çekiyorsun? Daha çok çalışırım. Hakkımda kötü mü konuşuyorsun? Seni ezer geçerim. O Avusturya videosunu izlediğimde, Michael Jordan moduna geçen bendim. Maçta sürekli bana karşı tezahürat yaptılar, üstüme bira bardakları fırlattılar. Mükemmel. İkinci golün asistini yaptığımda, onlara döndüm. Teşekkür ederim. Sanırım bunu kişisel algıladım.
"BİR HAYALİ OLAN TÜRKİYE'DEKİ HER ÇOCUĞA SÖYLEMEK İSTEDİĞİM..."
Tüylerimi diken diken eden 2023 depremine ait bir video var. Fenerbahçe’de fazla oynamadığım bir dönemde çekildi. Kurtarma ekiplerinden 2 adam, enkazdan yeni çıkartılmış küçük bir çocukla birlikte. Çocuk yatıyor, vücudu örtülmüş ama kafası dışarıda. Sirenler duyuluyor. Çocuk neredeyse 5 gün boyunca beton blokların altında kalmış, öleceğini düşünmüş ve benim için bir mesajı var. Öyle bir anda, benim için! O kelimeleri asla unutamam. Arda Güler abi Seni çok seviyorum Fenerbahçe’yi kurtarmaya devam et Abi hocaya söyle seni de oynatsın Sonra 2 kahramandan birisi şöyle diyor: “Biz pes etmedik, sen de pes etme.” Bu sözleri duyduktan sonra nasıl pes edebilirim ki? Bir hayali olan Türkiye’deki her çocuğa söylemek istediğim şey şu: Bir top kapın ve dışarıya koşun, kendinizi dünyanın sahibi gibi hissedeceksiniz."