Kalp Nereye kök salarsa orası Vatandır…

Vatan… Her şeyin başladığı yerdir. İlk adımını attığın toprak, ilk kelimeni söylediğin hava, gözlerini açtığında gördüğün gökyüzüdür. Vatan, sadece sınırlarla çizilmiş bir harita değil; içinde anıların, sevdiklerin, geçmişin ve geleceğin saklandığı kutsal bir yerdir. Ve işte bu yüzden, vatan sevgisi, insanın en derin, en dokunulmaz duygularından biridir.

Bir insan, neden bu kadar sever vatanını? Çünkü o topraklarda büyür, o suyla hayat bulur, o dilde hayal kurar. Vatan, annenin sesi gibidir; uzakta olsan da her duyduğunda yüreğini titreten bir ezgidir. Ve bazen, insan yalnızca toprağa değil, orada yaşayanlara, geçmişte yaşanmış her mücadeleye, yazılmış her mektuba, düşmüş her gözyaşına bağlanır.

Vatan sevgisi, yalnızca barış zamanlarında değil, en zor anlarda kendini gösterir. Gerekirse bir çift çorapsız ayakta, gerekirse sırtındaki yırtık paltoda… Ama her zaman dimdik bir duruşta… Bir annenin oğlunu asker ocağına uğurlarken döktüğü yaşta vardır o sevgi. Bir öğretmenin köyde kalıp çocuklara harf öğrettiği sabırda… Bir doktorun sınır hattında hiç tanımadığı bir askerin yarasını sararken gösterdiği cesarette…

Ve şehitlik haberi geldiğinde bir eve… O ev sessizleşir, ama yıkılmaz. Çünkü o evde büyüyen her yürek, vatanın ne demek olduğunu bilir. O acı, gözlerde bir yangın olur ama aynı zamanda bir gurura dönüşür. Çünkü vatan sevgisi, en çok da can verilerek yazılmış hikâyelerde görünür.

Vatan, bir bayraktır gökyüzünde dalgalanan. Bir duadır semaya yükselen. Bir çocuktur şiir okurken gözleri parlayan. Vatan, toprağa düşen her canla(Asla istemesek de) biraz daha büyüyen ama asla yere düşmeyen bir onurdur. Türkiye Hepimizin, Eğitim Hepimizin…