Uyuşturucudan kurtuldu, şimdi bağımlıları yaşama bağlıyor

Alanya'da yaşayan T.A., yaz ayında otelde işçi olarak çalışırken, arkadaşının kendisine, 'Bunu içersen rahatlayacaksın’ diyerek verdiği maddenin eroin olduğunu bağımlı olunca anladı. Ailesi kendisini dışladıktan sonra, bir arkadaşıyla yaşamına son vermek için yüksek dozda madde kullanan ve ölümden son anda kurtulan T.A., destek almak amacıyla, aile dostlarının önerisiyle Bağımsız Yaşam Derneği'ne başvurdu. Derneğin İstanbul’daki merkezinde 15 günlük detoks sürecinin ardından Bursa şubesinde tedavisine devam eden T.A., 3 aylık sürecin ardından bağımlılığından kurtuldu. Tedavisinden sonra memleketine dönmeyen ve dernek bünyesinde gönüllü çalışmaya başlayan T.A., bir zamanlar kendisi gibi bağımlı olanlara rol model oluyor.

‘İÇTİĞİMİN EROİN OLDUĞUNU 3 YIL SONRA ÖĞRENDİM’

Uyuşturucuya 14 yaşında başladığını söyleyen T.A., “Ben, madde ile ilgili, uyuşturucu kavramıyla ilgili hiçbir alakam yokken 14 yaşında başladım. 8’inci sınıfın yazında sahilde çalışırken, bir gün çok yorulmuştum. Bir arkadaş bana folyonun üzerinde bir toprak parçası koydu. ‘Bu nedir’ diye sorduğum zaman, ‘Peynir, iç kendine geleceksin’ dedi. İlk öyle başladım. Bunun eroin olduğunu, başladıktan 3 sene sonra öğrendim. 14 yıl boyunca kullandım. Bunun 12 senesi sadece eroin, son 2 senesi de çoklu madde bağımlılığına döndü artık. Yani son 2 senede bütün maddeleri kullanmaya başladım” dedi.

‘BU İLLET KARAKTERİME TERS OLAN NE VARSA YAPTIRDI’

Eskiden parmakla gösterilen bir çocuk olduğunu belirten T.A., “Herkes çocuklarına, ‘T. ağabeyiniz gibi olun, örnek bir çocuk’ diye gösterirken, uyuşturucuya başladıktan sonra tam tersi oldu. ‘Ondan uzak durun. T. ağabeyiniz gibi olmayın’. Uyuşturucu bende her şeyi değiştirdi. Madde bulmak için ilk başlarda çalışıyordum. Bir süre sonra, çalışamaz hale geldikten sonra, evdekilerden almaya başlıyorsunuz. Onlar da size yetemeyince, sağdan sondan bulmaya çalışıyorsunuz. Evdeki eşyaları satmaya başlıyorsunuz. Bu illet benim karakterime ters olan, yani yapmam dediğim her şeyi yaptırdı” diye konuştu.

‘AİLEM ‘ÖL DE KURTULALIM’ DİYORDU’

Ailesinin başta bu duruma çok üzüldüğünü, bir süre sonra ise kendisini evde istemediklerini ifade eden T.A., şöyle konuştu:

“Ailem çok üzülüyordu. Bir süre sonra ailem beni istemedi, ‘Öl de kurtulalım’ diyorlardı. Almadıkları zaman kapıya dayanıyordum. Olay çıkarıyordum. İçeri girdiğim zaman da söylenmeye başlıyorlardı. ‘Senin gibi evlat olmaz olsun, öl de kurtulalım, ya sen öl, ya ben öleyim’ diye konuşuyorlardı. Aslında çok uzun bir süre tedavi gördüm. Bana ilaçlı tedavi yaptıklarında, dozaj arttıkça, benim folyoda içtiğim eroin şırıngaya döndü. Artık dozajım yükseldi. Ondan sonra da ölmek için içiyordum. Bir de çevremdeki herkes ‘Öl’ deyince, bir gün bir cami tuvaletinde arkadaşımla beraber ölmek için yüksek dozda uyuşturucu kullandık. O arkadaşım rahmetli oldu. Benim de dönüm noktam orası oldu. Ben de Bağımsız Yaşam Derneği’ne gitmeye karar verdim.”

‘KURTULMAYA OLAN İNANCIMIZI BİTİRDİLER’

Uyuşturucuyu bırakmaya bir anda karar verilemediğini söyleyen T.A., “Çünkü ilk başta bağımlı olduğunuzu hiçbir zaman kabullenmiyorsunuz. Bu bir kısır döngü oluyor. Sabah kalkıyorsunuz uyuşturucu almak için çaba sarf ediyorsunuz, akşam oluyor, tekrar aramaya koyuluyorsunuz. Her gün her gün aynı senaryo. Ben de bıktım, her gün aynı serüvenleri yaşamaktan bıktım artık. Zaten fiziksel olarak o kadar çok çökmüştüm, o kadar çok zayıflamıştım ki artık hiç halim yoktu. Ama kurtulmaya da yönelik hiçbir inancım yoktu. Halk arasında bir tabir var, ‘Uyuşturucu bırakılmaz, ara verilir.’ Bunu bize dayatıp inancımızı bitirdiler” diye konuştu.

‘İLACIMIZ SEVGİYMİŞ’

Bir aile dostlarının Bağımsız Yaşam Derneği’ni internette görüp tavsiye ettiğini belirten T.A., tedaviye karar verdiği süreci, şu sözlerle anlattı:

“Burayı bir aile dostumuz internetten görüyor. Daha önceki tedavilerimin olumsuz çıktığını görünce bunu tavsiye ettiler. Benim hiç ümidim yoktu. Hatta aileme, ‘Öyle bir tatil yaparım’ demiştim. Eroin krizinin sıkıntısını atabileceğimi hiç düşünmemiştim. Çünkü burada ilaçsız tedavi olduğu için, hiç düşünmemiştim. Bizi ilk olarak İstanbul’a gönderdiler. Orada ilk detoks sürecimizi tamamladık. Oradan Bursa Şubesi’ne gönderdiler. Tabii ben İstanbul’daki merkezde o kadar krize girdim ki bırakabileceğime hiç inanmıyordum. Ben, ‘Tedaviyi bırakayım da eve gideyim’ diye düşünüyordum. Bursa’ya gelirken Alanya otobüsüne bindirdiler. Ben de memleketimin otobüsünün denk gelmesi üzerine, ‘Allah’ım sen benim içmemi istiyorsun’ dedim. 6 kişi, Bursa otogarına geldiğimiz zaman, bizi karşılamaya gelen hocalarımız tarafından, sarılarak karşılandık. Ben de o duyguya o kadar açmışım ki. O kadar yabancı kalmışım ki. Çünkü annem bile bana uzun bir zamandır sarılmıyordu. İnsanlar bize o kadar ön yargılılardı ki. Hocalarımız arkadaşlarımıza sarıldıklarında, ben de 'Otobüsten bir ineyim bakayım ne oluyor' dedim. Verdiğim en doğru kararmış otobüsten inmek. Buraya geldiğimizde de bize karşı öyle iyi davrandılar ki. Bize, ‘İlaçsız bir tedavi uygulanıyor’ dediler. Ama aslında bizim ilacımız sevgiymiş. Ben burada bunu öğrendim. Çünkü bizi ne kadar çok yargılarlarsa, ne kadar çok ümitlerini bizden keserlerse, biz o kadar çok düşüyorduk. Burada görebildik ki daha önce 20-30 yıllık içen adamlar bırakmış. Benim bir anda ümidim arttı.”

En son tedavi olmadan 1 gün önce uyuşturucu kullandığını söyleyen T.A., “3 ay bir tedavi sürecim oldu. Şimdi buradayım. Tedavi sürecim bittikten sonra da kalmaya devam ettim. 3 aydır da gelen arkadaşlara örnek, rol model olmaya çalışıyorum. Derdimizdi, davamız oldu. En son buraya gelirken içtim, jübilemi yaptım. Artık düzenli bir hayatım olsun istiyorum. 12 basamak eğitimimizde gördüğümüz bir konu var. Küçük adımlarla büyük hedefler. Biz eskiden hep hayal ediyorduk. Ama başarılı olamıyorduk. Evimiz olsun, arabamız olsun, paramız olsun. Yapamayınca yine karamsarlığa kapılıyorduk ve maddeye düşüyorduk. Şu anda algılarımız açıldı, insanların arasına karışabiliyoruz, diyalog kurabiliyoruz. Yani küçük küçük adımlarla hedeflerimizi tamamlamaya başladık. Benim hedefim ilk önce aileme güzel bir evlat olabilmek” diye konuştu.

‘ANNEM İLK DEFA SEVİNÇTEN AĞLADI’

Uyuşturucudan kurtulduktan sonra çevresinin de kendisine bakış açısının değiştiğini belirten T.A., “Benim annem namaz kılar. Ben uyuşturucu kullandığım zamanlarda namaz kıldığı odaya girdiğimde, kurtulmam için sesli dua ederdi. Ben de ‘Ne diyorsun anne’ diye terslerdim. Sürekli ağlardı. Tedavi sürecimin 2’nci ayında görüntülü konuştuk. Annemle görüntülü konuştuğumuzda, ‘İlk defa sevinçten ağladım oğlum’ dedi. Benim için unutamayacağım bir andı. Sonra annem, Anneler Günü’nde buraya geldi. Annem sürekli ‘İnanmıyorum, sanki rüyadayım’ diyordu. Çünkü hiçbir ümidi yoktu. Benim de yoktu zaten” dedi.