Volkan Konak ın eşi Selma Konak acı haberi aldığı anı anlattı: Kızım aradı babam ölmüş dedi

SON KONUŞMAMIZ OLDU

"Amerika'daydım. Zaten arada 7 saatlik bir zaman farkı var. En son ben konuştum zaten Volkan'la. Türkiye saatiyle akşam 20.35'te ben aradım. Kızımız Derin, babasının bayramını kutladı. Ve Volkan onunla dalga geçti. ‘Sen bayramın ne olduğunu biliyor musun? Hangi bayram olduğunu?’ O da ‘Baba bayram olduğunu biliyorum ama hangi bayram olduğunu bilmiyorum’ dedi. Güldük hatta. Sonra, ‘Selma birazdan sahneye çıkacağım’ dedi. Zaten biletini almıştı, heyecanlıydı ertesi gün de Amerika'ya gelecekti. 31'inde bileti vardı. Kavuşacaktık. Defalarca, ‘Seni seviyorum, seni seviyorum’ dedik ve kapadık telefonu. Ve son konuşmamız oldu zaten."

'BABAM SAHNEDE DÜŞMÜŞ'

"Sonra ben yürüyüşe çıktım. Hayatta da yürüyüşe çıkmam. İçime bir sıkıntı geldi. Kızım Şimal aradı. Telaşlıydı. ‘Anne neredesin’ dedi direkt. ‘Dışarıda yürüyüşteyim’ dedim. ‘Araba kullanmıyorsun değil mi?’ dedi. ‘Hayır’ dedim. Anne dedi, ‘babam sahnede düşmüş, nabzı zayıflamış’ dedi. ‘Saçmalama daha 2 saat önce konuştum’ dedim. Anne ‘ben öyle duydum’ dedi. ‘Kapat’ dedim. Delirdim. Menajeri arıyorum, cevap vermiyor. Şoförü arıyorum, cevap vermiyor. Kıbrıs temsilcisini arıyorum, cevap vermiyor. En son herhalde bir işte Kıbrıs'taki çalışanı vardı. Onu aradım, açtı."

'ÖLECEĞİ AKLIMDAN GEÇMEDİ'

"Selma Hanım şu anda ambulansta, hastaneye gidiyoruz’ dedi. Ben o kadar Volkan'ın öldüğünü falan ihtimal vermiyorum ki. Diyorum ki hatta bir şey yoktur canım ne olacak? Hemen eve doğru geçtim. Bavul hazırladım, acil biletleri aldım. Gidip sözde Volkan'ı hastanede ziyaret edeceğim, kafamda o var. Ve hatta onu güldürmeyi düşünüyordum. Diyecektim ki, ‘Volkan beyaz ışığı gördün mü? Hani böyle insanlar, ölüme yakın olanlar bu aydınlığı görürmüş ya. Asla öleceği aklımdan geçmiyor. Ama o sırada ölmüş."

'AĞLAMAKTAN YÜZÜM YAR OLDU'

"Uçak biletini aldım hemen paldır küldür. Arabaya bindim yine Şimal aradı. Ağlıyor acayip. ‘Anne babam ölmüş’ dedi. Yıkıldım, bağırdım, delirdim. ‘Saçmalama’ dedim. Tekrarladı, o da şokta. Anne babam ölmüş. O an itibariyle zaman mekan kavramı benim için gitti. Sadece avazım çıktığı kadar ‘Volkan’ diye bağırıp ağladığımı hatırlıyorum. Hayatımın en korkunç, en korkunç günüydü. Arkadaşlarım hiç şey yapamadılar, kimse sakinleştiremedi. Sonra çocuklarla paldır küldür havalimanına gittik. 11 saatlik o yolculuk ağlaya ağlaya geçti. Yolcular da resmen benimle o acıyı yaşadı. Geçmedi saatler. O yolculuk bitmedi. Yüzüm böyle yara olmuştu indiğimde ağlamaktan."