Çocukluğumda sevilmedim, şimdi herkesten sevgi bekliyorum! Bu kısır döngüden çıkabilirsiniz

Küçükken sevgi ya da ilgi görmemek, yetişkinlikte duygusal ilişkilerde sürekli bir boşluk ve eksiklik hissine sebep olur

Bu boşluğun başkaları tarafından doldurulmasını beklemek yerine, önce geçmişte yaşananları kabul etmek gerekir

Sonra da içimizdeki çocuğa kulak verip kendimizle barışmalıyız

Ancak böylece sevgiye dair o kırılgan döngüyü kırabilir ve gerçek anlamda kendimizi sevebiliriz

Yaralar bazen görünmezdir. Elin kanamaz, dizin acımaz ama yüreğinizi sürekli sızlatan inanılmaz bir boşluk hissine sahipsinizdir. Çocukken yeteri kadar ilgi, sevgi, şefkat alamamış kişiler bu eksik kalan parçalarını hep tamamlamaya çabalarlar. Bu çaba hiç bitmez burası da başka şeylerle doldurmaya çalıştıkça asla dolmaz. Çünkü bu boşluğu dolduracak olan şey yeni birinin varlığı değil geçmişten gelen yaraların iyileşmesi ve farkına varılması ile mümkün olacaktır. Belki de duygusal ilişkilerinde hep isteğin "Benimle ilgilensin, bana hep yazsın, arasın" ve hatta belki bu isteklerin seni tatmin edecek şekilde olmadığında da içindeki ses seni yeterince sevilmediğine ve değer görmediğine ikna ediyor. Ama içinizdeki o ses şimdiki zamana değil içinizde geçmişten getirdiğiniz o eksik bırakılmış çocuğa ait... Aslında o çocuk hâlâ orada bekliyor. Ve o çocuk kurduğu her duygusal ilişkide o sevgi eksikliğini kapatmaya çalışıyor. Ama olmuyor, olmaz! Çocukluğunda alamadığın sevgiyi bugünün ilişkilerinde aramak temeli çatlamış bir binayı perdelerle süsleyip ayakta tutmaya çalışmak gibidir. Dışarıdan çok güzel görünür, ama içi hep sallantıdadır.

BAŞARAMAZSAN NE OLUR?
❙ Kendini sürekli değersiz ve yetersiz hissedersin.
❙ Partnerinden gelen her ilgi seni uçurur, her mesafe seni yıkar.
❙ İlişkiler giderek seni tüketir.
❙ Seni gerçekten seven insanlar bile yapay gelir.
❙ Aşırı yapışma ya da bağlanamama sorunları yaşarsın.
* İşte tam da bu yüzden, bu döngüyü kırmak geçmişteki ve gelecekteki "sen" için yapılacak en önemli yatırımdır.

İŞTE LABİRENTTEN ÇIKIŞ YOLU: GEÇMİŞİNİ ANLA VE YASINI YAŞA
"Ben çok sevildim her ihtiyacım karşılandı" kandırmasıyla değil "Eksik kaldım ama artık kendim için ben varım" gerçekliğini kavuş, yüzleş.

SEVGİ DİLİNİ YENİDEN OLUŞTUR
Sevgi herhangi bir koşulla değil kendiliğinden sadece sen olduğun için verilen bir duygudur. Çevrende seni hiçbir şey yapmadan seven insanlara da sahipsin. Seni hiçbir şey yapmadan gerçek bir sevgiyle sevdiler. Yani sen sadece sen olduğun için sevgiye layıksın. Bunu kendine unutturma.

KENDİNLE İLİŞKİNİ ONAR
Kimseden senin duygusal ihtiyaçlarını karşılayan bir yara bandı olmasına izin verme. Seni kimse onaylamıyor mu sen kendini onayla.

SINIRLARINI KORU
Sevilmek uğruna kendinden, inançlarından sakın vazgeçme. Sevilmek eşittir teslimiyet demek değildir.
Kendini koruduğun teslimiyet iyi olandır.

TERAPİ AL
Bunları yapmak senin için zorlayıcıysa ve bu döngüden br türlü çıkamayacağına inanıyorsan terapi al. İçindeki çocukla birinin desteğiyle bağ kurmak bazen çok daha iyi gelen olabilir.

İYİLEŞMEK İÇİN DÖRT TEMEL ADIM
1 KABULLEN
Bir insanın yaşamda en zorlandığı şeylerden biri de kendi geçmişine filtresiz bir şekilde bakabilmektir. Geçmiş yüzleşmek istenilmeyen anılar ve bastırılan duyguları içermektedir. Yaşadığınız her şeye hemen şeffaf bir şekilde bakmaya başlamanıza da gerek yok. Ilk adımda şunu kabul etmeniz yeterli: "Ben çocukken yeterince sevgi görmedim, hissettiğim duygular görülmedi veya görmezden gelindi. Ve ben bu durumdan etkilendim." Bu durumu bu şekilde kabul etmek asla zayıflık değil aslında aksine cesarettir.
Çünkü artık yaşadığınız durumun neden olduğunu anladığınızda artık bu durumun duygularının sizi yönetmesine izin vermezsiniz. Aksine siz onu yönetmeye başlarsınız.
Belki size de tanıdık gelen şu cümleleri duymuşsunuzdur. "Ben güçlü olmak zorundaydım", "Annem hep başkalarına daha ilgiliydi", "Babam çok öfkeli ve sevgisiz bir adamdı başımı bile asla okşamadı." Bu ve benzeri cümleler aslında içinizdeki eksikliği yansıtıyor. Ama şunu asla unutmamak gerek ki o eksikliği yaratan siz değilsiniz ama onu iyileştirebilme cesareti artık sizinle ilgili...

2 HATIRLA
Özellikle çocuklukta "Uslu durursan seni severim" benzeri cümlelerle büyüdüyseniz sevgiyi koşullu olarak görmüşsünüzdür. Bu inançla büyüyen çocuk yetişkin olduğunda ise sevgiyi kendiliğinden akan doğal bir duygu olarak görmek yerine hak edilmek için savaşılması gereken bir duygu olarak görür.
Bu yüzden bu kişilerin her değer gördüğünde sorguladıkları şey ben ne yaptım da acaba beni sevdi? Sorusu olur. Ya da biri ilgisi azalttığında sorguladığı şey yeterince iyi olmadığı için kendisinden uzaklaşıldığıdır. Hissedilen bu gerçekdışı düşünce ve duyguların yanında asıl gerçeklik ise şudur ki; sevgi hak edilerek kazanılmaz, hissedilir. Ve sadece var olmanız sevgiye değer olmanız için yeterlidir.
Bir başkasının sizi sevmesi veya onaylaması içinizdeki boşluğu hiçbir zaman tamamlamayacak. Size gösterilen ilgi sizi iyileştirmeyecek. Sizi iyileştiren tek şey kendinize sahip çıkmak ve kendinizle olan ilişkinizi onarmak olacak.

3 KULAK VER
Duygusal ilişkilerde bazen ilgi azaldığında ya da terk edilme deneyimi yaşadığınızda buna karşılık verdiğiniz tepki aslında sizin değil de sevgiden eksik bırakılarak büyümüş olan içinizdeki çocuğa aittir. O yüzden bu tür çocukluk deneyimi yaşamış kişiler bu tür durumları aslında hayatın bir parçası olarak değil de gerek öfke krizleri gerek yalvarmalarla karşılar.

4 YAZ
Tüm cesaretinizle kendinize sormanızı istediğim bir soru var. "Ben çocukken en çok neye ihtiyaç duyardım?" Belki görülmek, koşulsuz kabul edilmek, belki sarılmak.. Diye uzayıp gidebilir bu liste. Bu soruya cevabını yazdıktan sonra da kendine diğer şu soruyu sormanı istiyorum. Şimdiki sen kendine bu ihtiyaçları verebiliyor musun? Yoksa bu ihtiyaçlarının karşılanmasını hep başkalarından mı bekliyorsun?

UNUTMA
Bu döngü, başkalarının seni sevmesini beklediğinde değil "Ben bu halimle tamamım ve sevilmeye layığım" dediğinde tamamlanır. Sen eksik doğmadın, eksik büyütüldün. Ama tamamlamak unutma hala senin elinde...