DMD hastası Mustafa Emir in tek umudu; yurt dışındaki tedavi

Canik ilçesinde yaşayan Elif Acar, yapılan kan testleri sonucu oğluna bir yaşında DMD kas hastalığı teşhisi konulduğunu belirtti. Oğlu Mustafa Emir Kayacı'nın milyonda bir görülen, genetik bir yapı nedeniyle bu hastalığa yakalandığını söyleyen Elif Acar, "Hastalık nedeniyle oğlum ilerleyen yaşlarda yatağa ve tekerlekli sandalyeye bağımlı kalacak. Geçen yıl yurt dışında uygulanabilecek bir tedavi seçeneğinin ortaya çıkmasıyla birlikte umutlandık. Valilik onaylı bir yardım kampanyası başlatıldı. Yurt dışında yapılacak tedavi için 2 milyon 900 bin dolara ihtiyaç duyuluyor" dedi.

'HER 1 TL'NİZ EMİR İÇİN SAĞLIK OLACAK'

Kampanyanın henüz başında olduklarını söyleyen anne Elif Acar, "Oğlumun 1 yaşındayken tekerlekli sandalye, yatağa bağlı kalacağını, bir daha yürüyemeyecek olduğunu öğrendim. Ben onun 1 yaşında yürüdüğüne sevinirken, sonrasında yürüme kaybının olacağını, kaslarının eriyeceğini öğrendim. Şu an yürüyor diye şükrediyorum. Bu süre bizim için çok zordu. Çünkü doktor, bunları anlatırken herhangi bir tedavisi olmadığını ve bu şekilde devam edeceğini söylemişti. Ama geçen sene bir tedavimiz çıktı. Tedavi yurt dışında ve maliyeti yüksek.

Biz valilik onaylı kampanya başlattık. Şu an kampanyamız yeni olduğu için sesimi duyurmam gerekiyor. Çünkü evladımın yatağa bağlı kalmasını, gözümün önünde erimesini istemiyorum. Arkadaşları gibi koşup oynaması, bisiklet sürmesi, düşmeden oynamasını istiyorum. Tedavisini olursa arkadaşlarına yetişebilecek. Tedavisi Dubai'de olacak. Ben ev hanımıyım, babası erkek kuaförü. Bu para çok yüksek olduğu için bizim bunu toparlama imkanımız yok. Her 1 TL'niz Emir için sağlık olacak. Sizlerin desteğiyle bu kampanyayı bitirebiliriz. Damlaya damlaya göl olacak. Evladım için 1 TL bile çok önemli" diye konuştu.

'ARTIK HASTANELERDEN BIKTIĞINI SÖYLÜYOR'

Evladı için hayatın normal çocuklardan daha zor olduğunu ifade eden anne Elif Acar, "Emir için hayat çok zor. Şu an 1'inci sınıfa gidiyor, orada zorluğu yaşıyor. Eve geliyor, hemen üzerini değiştirip yemeğini yedikten sonra fizik tedaviye gidiyor. Aslında onun okuldan gelip koşup oynaması gerekirken, o fizik tedavilerde oluyor. Bütün süreci böyle geçiyor. Artık hastanelerden bıktığını söylüyor. Ben hastalığı öğrendiğimde 22 yaşındaydım. O an sanki 60 yaşına geldim. Annelik duygusu çok farklı bir şey. Ben hasta bile olamıyorum. Her şeyde önceliğim o. O yemek yemeden ben doymuyorum. O gezmeden gezmek bana haram gibi geliyor. Her şey hep onun için. İnsanlar evladının okuyup, bir meslek sahibi olacağını düşünebiliyor. Ben anne olarak evladım yatağa düşmesin, tekerlekli sandalyeye bağlı kalmasın diye düşünüyorum" dedi.