‘Kitaplarımda hep nasihat tonu olsa da batmaz, bir anneannenin sesidir o!’

Gençlik edebiyatının ülkemizdeki öncü isimlerinden İpek Ongun, yeni kitabı ‘Bir Ömrün Satır Araları’nda bu defa kendi hikâyesini anlatıyor. ‘Bir Genç Kızın Gizli Defteri’ serisi ve serinin ana karakteri Serra’yla üç nesli büyüten yazar, kendi hayatına dair bilinmeyenleri ilk kez okurlarıyla paylaşıyor. Ongun’la edebiyatla iç içe geçmiş yıllarını konuşmak; biraz da Serra’nın kulaklarını çınlatmak üzere çok sıcak bir İstanbul sabahında Tarabya Oteli’nde buluştuk.

◊ Yıllar sonra yayımlanan ilk kitabınız. Sizi bu kitabı yazmaya teşvik eden şey neydi?

80’li yaşlara gelince insan geriye dönüp bakıyor ve kendiyle bir tür hesaplaşma içine giriyor: ‘Neleri iyi yapmışım, neleri yapamamışım’... Hem biraz bu hesaplaşmanın ürünüydü hem de ben kendi anneanneme onun hayatıyla ilgili birçok şeyi soramamıştım. ‘Neden ona anlattırmadım’ pişmanlığını çok yaşadım. Şimdi üç kız çocuğunun anneannesi olarak oturup yazmak istedim; hem onlara bir şey bırakmış olayım hem de öykümün içindeki hayat tecrübelerimden yararlansınlar. Onlara ve okurlarıma bu kitapla “Hayatta bazı şeyler yürümüyorsa dünyanın sonu değil, devam edebilirsin, önüne daha güzel şeyler çıkabilir” demek istedim.

‘Hayat bir kez yaşanıyor’

◊ Torunlarınıza bırakacağınız bir ‘yol haritası’ bir nevi...

Sadece torunlarıma da değil. Benim yetişmekte olan tüm genç kızlara karşı başka türlü bir zaafım var. Önlerinde bir hayat var, mücadeleler var, ilişkiler var; yürüyeni var, yürümeyeni var. Dileğim; hiçbir genç yaşama sevincini, azmini kaybetmesin. Düşmeler kalkmalar oluyor; istediğin işi alamıyorsun, kaybediyorsun, şunlar bunlar... Ama hayat devam ediyor ve bir kere yaşanıyor. Onun için onlara hayatı en dolu dolu haliyle nasıl yaşarlar bunu anlatmak istedim.

◊ Kitapta bahsi geçen, hayatınızı etkileyen çok güçlü kadın figürler var. Onlarla büyümek sizi nasıl etkiledi?

Annem, teyzem, anneannem... Hepsi farklı şekillerde çok güçlü kadınlardı. Örneğin annem çok genç yaşta babamdan ayrıldı. Bu kolay bir karar değildi; o zamanlar boşanmak
büyük olaydı. Teyzem de aynı şekilde... Beni büyüten kadınların cesareti, mücadeleleri, hayattaki duruşları ister istemez bana da geçti. Birey olmayı, pes etmemeyi, bir yolunu bulmayı onlardan öğrendim.

◊ Annenizin okuma alışkanlığınızı kazanmanıza da katkısı çokmuş...

Kendisi Türkçe, edebiyat öğretmeniydi ve beni gerçekten disiplinli bir şekilde yönlendirdi. Her yaz evimizde okunacak kitaplar önceden belirlenirdi. Bir yaz “Sadece İngiliz yazarlarını okuyacaksın” derdi. Bir başka yaz Fransız yazarlarına yönlendirirdi. Bu kadar sistemli ve özenli bir okuma biçimiyle büyümüş olmam, yazarlık yolculuğumun temelini attı diyebilirim.

◊ Her kuşağa hitap eden bir yazar oluşunuzun sırrı nedir?

Ben zamana ya da devre değil, insana odaklandım. İnsan dediğimiz canlı hep aynı. Üzüntüleri, sevinçleri, düşkünlükleri... İnsan sevilmek, kucaklanmak ister. Belli olaylar onu mutsuz eder, belli olaylar mutlu... Bu
3 asır önce de böyleydi, şimdi de böyle...

◊ Hep koruyucu ama sevgi dolu bir ‘anneanne’ gibi seslendiniz okurlarınıza...

Bunu çok önemsiyorum çünkü bu kitapları genç kızlarımızı düşünerek, içim titreyerek yazıyorum. Kız çocukları gerçekten çok kıymetliler. Yazarken hep içimden “Bu üzülmesin” diyorum, “Bu keşke böyle olmasa” diye geçiriyorum. O yüzden de onları cezalandıran bir dille değil, “Düşersen dizin acır, yüreğin acır” diyerek yazıyorum. Kitaplarımda hep bir nasihat tonu vardır ama batmaz; çünkü o ton, gerçekten de bir anneannenin sesidir. “Doğru düzgün yürürsen düşmezsin” demem, “Düştün mü yavrum, dizin mi acıdı” diye sorarım ben.

◊ Gençler için yazarken en çok neye dikkat ettiniz?

En çok incitmemeye, kırmamaya dikkat ettim. Sonuçta genç bu, yeni yetişiyor. Yargılamak yok. Hata da ya-
pacak. Böyle durumlarda hep başlarını okşamaya, parmak sallamadan “Şimdi tökezledin, bir daha böyle yaparsan tökezlemezsin” demeye çalıştım.

‘Serra’yı çok özledim!’

◊ ‘Bir Genç Kızın Gizli Defteri’ binlerce genç kızın hayatında yer edinmiş bir roman serisi. Siz başkarakteri Serra’yı kendi hayatınızda nasıl bir yere koyuyorsunuz?

Serra’yı büyümekte olan genç kızların sembolü olarak görüyorum. Genç kızların ne kadar hassas olduklarını çok iyi biliyorum. Ne kadar modern bir dünyada yaşasak da, kız çocuk her zaman daha derin yaşar, daha kolay incinir. O yüzden Serra’ya da hep böyle yaklaştım; onu korumaya, desteklemeye çalıştım. Hayat herkese eşit bir başlangıç sunmuyor. Ben Serra’yı bu bilinçle ‘büyüttüm’.

◊ Serra’yı özlediniz mi?

Hem de çok!

◊ Bir devam kitabı gelecek mi?

Devam kitabı gelmez. Tadında bıraktım. Besledim, okuttum, büyüttüm ve evlendirdim...

◊ Uzun zamandır Mersin’de yaşıyorsunuz. Bu buluşma da İstanbul’da olduğunuz sayılı günlerden birinde gerçekleşti. Mersin’le aranız nasıl?

Mersin çok güzel bir şehir, aramız pek iyi. Akdeniz insanı rahat, açık, içten... Farklı dinlerden, farklı kültürlerden insanlar bir arada yaşıyor. Çok güzel dostluklarımız var Mersin’de.