Müslüman bir ülkede bu ne cesaret? Ersin Çelik

Aslında cesaret değil sınırları zorlama kalkışması diyebiliriz Leman’da yayımlanan karikatür için. Derginin, haklı tepkiler üzerine yaptığı ve bildiğimiz yayın duruşuyla uzaktan yakından alakası olmayan “Peygamber efendimizin tasviri yoktur. Karikatürü böyle yorumlamak için çok kötü niyetli olmak lazım” açıklaması da önceden hesaplanmış gibi. Çünkü “Peygamber Efendimiz” hitabı hassasiyetinde olan bir yayın organı o pespayeliğe asla imza atmaz, bu düşüncede olan bir çizeri de barındırmazdı. Mantık

Aslında cesaret değil sınırları zorlama kalkışması diyebiliriz Leman’da yayımlanan karikatür için.

Derginin, haklı tepkiler üzerine yaptığı ve bildiğimiz yayın duruşuyla uzaktan yakından alakası olmayan “Peygamber efendimizin tasviri yoktur. Karikatürü böyle yorumlamak için çok kötü niyetli olmak lazım” açıklaması da önceden hesaplanmış gibi. Çünkü

“Peygamber Efendimiz” hitabı hassasiyetinde olan bir yayın organı

o pespayeliğe asla imza atmaz, bu düşüncede olan bir çizeri de barındırmazdı. Mantık yürütürsek, yani “Peygamber Efendimiz” hürmetinden bakarsak Leman burada çarçabuk

boşa düşüyor.

Bir kere İran ve İsrail’i ‘Muhammed’ ve ‘Musa’ isimleri ile tasvir etmek

peygamberleri savaştırmaktır.

Karikatür kastını aşmış da aşmış.

Zaten Leman’ın “Burada karikatürün çizeri İsrail tarafından öldürülen bir Müslümanı konu ederek mazlum Müslüman halkın haklılığını çizmek istemiş olup, dini değerleri aşağılama amacı asla bulunmamaktadır” izahı da

izaha muhtaç.

Çünkü karikatürde ölmüş ve güya ruhları göğe yükselen iki kişi var. Biri Müslüman, diğeri de Yahudi.

Şu da var: Karikatürü çizen Doğan Pehlivan’ın ideolojik görüşleri bu karikatürün nasıl bir amaçla ya da duyguyla çizildiğinin işaretlerini veriyor.

Pehlivan’ın sosyal medya hesaplarından daha önce yaptığı bazı paylaşımlara bakalım:

"İslam Türklere zorla sokulmuş bir kazıktır."

“Mazlum İslamcı yoktur. S… git bu cumhuriyetten denilmemiş İslamcılar vardır sokaklarda.”

Ortaya Pehlivan’ın Cumhurbaşkanı Erdoğan’a ve AK Partililere galiz küfürler ettiği bir sürü eski tweetleri de saçıldı ve hepsi hızla silindi.

Haliyle, “İslam Türklere sokulmuş bir kazıktır” diyen ya da İslamcıları Türkiye’den kovmak isteyen bir çizerin ve onu vitrinde tutan bir derginin,

“Peygamber Efendimiz” deme inceliğinde olduğuna inanmak

“saflık” olur.

Peki Türkiye’de, Müslüman bir ülkede

böyle bir hadsizlik ne amaçla yapılır?

Daha önce birçok kez tecrübe ettik. Leman’ın dini değerlerimizle alay ettiği ve dindarları ayaklar altına aldığı (malum kapağı hatırlayın) ilk karikatürü değil. Ancak şunu biliyoruz, bu tarz hassas karikatürler

“çizgiyi aşmak” için çizilir

ve oluşacak kaosu beslemek için de yayımlanır.

Fransa’da yayın yapan mizah dergisi Charlie Hebdo’nun Peygamber Efendimizi hedef alan karikatürleri yayımlaması ve akabinde 7 Ocak 2015’te Paris’teki ofisine yapılan saldırıda 11 kişinin öldürülmesi bir kurguyu beraberinde getirdi. Karikatür provokasyonu ve ardından DEAŞ bağlantılı isimlerin dünyaya izlettikleri vahşet

Batı’nın İslam karşıtı pozisyonunu şekillendiren bir gerekçe

ye dönüştürüldü. Üstelik DEAŞ da Türkiye sınırlarında güya bir diğer terör örgütü PKK’yla çatışıyor ve yine Batı medyası ülkemizi PKK’ya karşı DEAŞ ile iş birliği yapmakla suçluyordu. Amaçlanan ise sınırlarımızda bir PKK devleti kurmaktı.

Yakın geçmişteki karikatür soslu sebep sonuç ilişkisi hepimizi düşündürmeli. Çünkü Leman dergisinde yayımlanan karikatür de zamanlama açısından benzer sonuçların kapısını aralayabilecek bir provokasyon görünümünde. Sosyal medyanın nasıl hareketlendiğini ve

hassas insanların öfkeyle nasıl sokaklara indiğini

gördük. Karikatürü çizen ya da çizdirenlerin bu öfkeli hassasiyeti hesap etmemiş olmaları düşünülemez. Aksine sinir uçlarına dokundukları çok bariz.

Peki ama neden?

Türkiye’de yakın ve uzak geçişteki tüm toplumsal olaylar, darbeler, tüm etnik ve ideolojik çatışmaların ucu dışarıya dayanıyor.

Türkiye sosyolojisinin kriz laboratuvarına dönüşme potansiyeli

de biliniyor.

Şimdiye bakarsak, böylesi bir kaos kimin işine gelir?

İsrail’in tüm dünyada ve özellikle de Batı nezdinde yaşadığı sıkışma çok bariz. İsrail, Gazze soykırımı karşısında yerle bir olan

itibarını ancak mağduriyetlerle toparlayabileceğini

düşünüyor. Batı’yı ve özellikle de Avrupa halklarını yeniden Müslümanlarla durdukları aynı saftan kendi hizasına çekmek istiyor. Bunun türlü yollarını arıyor. Tel Aviv’e düşen birkaç İran füzesinin oluşturduğu kaosu nasıl pazarladıklarını an be an izledik. Ancak yeterli olmadı. Çünkü İnsanlığın İsrail için insani reaksiyonları tükendi. Buna ek olarak Türkiye’nin son dönemdeki konumu, bir ittifak ve barış ülkesi rolüne soyunması ve

diplomasi merkezine dönüşmesi

de İsrail’in aşamadığı gelişmelerden.

İşte tam bu noktada; hem Türkiye’yi içine ve kaosa teslim etmek hem kurduğu barış masalarını yıkmak hem de düşünce eylemi, sanat ve habercilik özgürlüğü şemsiyeleri altına sığınarak İslam dininin en kutsalına saldırtarak, karşısında oluşacak

kanlı bir eylem üzerinden

Müslümanları yeniden radikal çizgiye hapsetme hesapları yapıyorlar. Böyle bir sonuca; başta İsrail olmak üzere bölgemizde gücünü etkisini yitiren egemenlerin fazlasıyla ihtiyacı var.

O nedenle Leman’ın karikatürü mizah süslü bir infial saldırısıdır. Güvenlik güçlerinin hızla harekete geçerek hem sorumlularını gözaltına alması hem de Leman’ın binasının güvenlik kordonuna alınması çok hayatiydi. Bakınız Fransa Devleti, Charlie Hebdo’ya tepkilerin en yüksek olduğu dönemde böyle bir koruma önlemi almadı.

Leman’ın yaptığı açıkça halkı kin ve nefrete sevk etmektir. Burada bir oyun söz konusudur. Zor oyunu bozar. Bu oyun ise devlet eliyle bozulmalıdır.

Kutsallara, dini değerlere hakaretin önüne geçmek için yasal önlemler de

bir an önce Meclis gündemine alınmalıdır.

Müslüman bir ülkede bir daha hiç kimse böyle bir şeye cesaret edemeyeceği bir ders almalıdır bu süreçten.