YÜKSEL AYTUĞ Yapımcılar ‘temiz kâğıdı’ istese yeridir

Yine pek çok ünlü şarkıcı, oyuncu ve model, uyuşturucu kullandıkları ve şebekelerle ilişkileri olduğu iddiasıyla ifade ve örnek vermeye çağırıldılar.
Bu durum artık magazin âleminin "rutinleri" arasına girdi. Birkaç yılda bir magazin ünlüleri ya uyuşturucu kullanmak ya satmak ya da gençleri yasaklı madde kullanmaya teşvik etmek iddiasıyla emniyete uğrarlar. Kiminin testi pozitif çıkar, bir süre alıkonulur, bazısı tutuklanıp mahkemeye çıkartılır ama çoğunluğunun cezasının açıklanması ertelenip, normal hayatına devam eder. Nitekim bu sefer de aynısı oldu. 19'u serbest bırakıldı.
"Tersi ispat edilene kadar herkes kanun önünde suçsuzdur" cümlesiyle açıkladığımız Masumiyet Karinesi'ne duyduğum saygı gereği son olayla ilgili köşeli yorumlar yapmak için henüz vaktin erken olduğunu düşünüyorum. Ancak bu resmi ve gayri resmi adli sicilleri, sadece bu ünlülerin başını yakmıyor. Zira aralarında yeni ve çok önemli projeler için seçilenler de var. Peki ya onlara yatırım yapan, parasını ve itibarını onların ismine bağlayan yapımcılar, organizatörler ya da reklam veren firmaların durumu ne olacak? Onların büyük kaybı nasıl tazmin edilecek?
Şimdi biri çıkıp da "Ben artık çalışacağım sanatçıdan temiz olduğuna dair adli tıp raporu isteyeceğim" dese, onu kınayabilir miyiz?

Bu fotoğraf unutulur mu?
Her savaşın bir sembol fotoğrafı vardır. Birinci Dünya Savaşı'nda ilk kez kullanılan kimyasal silahlara karşı dumanlar arasında gaz maskesiyle hücuma geçen askerler... İkinci Dünya Savaşı'nda Hiroşima'ya atılan atom bombasının mantar bulutu... Vietnam Savaşı'nda ABD'nin attığı napalm bombası yüzünden üzerindeki kıyafetlerle birlikte derisi de yanıp eriyen minik kız çocuğu...

Kıbrıs'ta EOKA'cı sapıkların, Türk doktorun evinde karısını ve çocuklarını banyo küvetinde katletmelerinden sonra hafızalarımıza kazınan o kanlı fotoğraf... Saddam'ın Halepçe'de kimyasal silahlarla zehirlediği bebeklerin, ağızlarında köpüklerle evlerinin önündeki kaldırımlara serilmiş cesetleri...
İsrail'in Gazze katliamının sembolü ise bana göre bu fotoğraf olacak. Kendisi de evlatlarını toprağa vermiş bir annenin zorunlu olarak edindiği yeni işi: Cenaze kefenlemek. Talebe yetişebilirse tabii...

Siz inandınız mı?
Gazzeli çocukların ateşkes sevinçleri son zamanlarda haber bültenlerine yansıyan en güzel, en umut verici görüntüydü.
O bebelerin sevinçlerinin kursaklarında kalmasını istemem ama eğer uluslararası anlaşma masalarının bir ucunda İsrail varsa o imzaların benim için bir geçerliliği, değeri ve sürdürülebilirliği yoktur. Çünkü insanlık tarihi; katil İsrail'in tek taraflı iptal ettiği, aniden yok saydığı anlaşmalar ve ihlal ettiği ateşkesler ile dolu.
Yıl 2025 olmasına rağmen küçücük Gazze'yi, Ortaçağ'daki kaleler gibi yıllarca kuşatıp, içerideki masumların açlık, susuzluk ve hastalıktan ölmesini uman bir zihniyete isteyenler inanabilir. Ama benim zerre kadar inancım yok.

Gaf kürsüsü
Eğer bir gün kendinizi çok aptalmış gibi hissederseniz, Kim Kardashian'ın bir poker turnuvasına yansıtıcı gözlükle katıldığını hatırlayın.

Zap'tiye
Çalınmasın diye cami musluklarını duvara perçinlemeye başladık. Hâlâ kıyameti bekleyen kaldı mı?

Ne demiş?
"Kürsüye mazot bidonuyla çıkmasını biliyorsun, şimdi de su bidonuyla çıksana!.." (Cumhurbaşkanı Erdoğan'ın İzmir ve Ankara'yı susuzluğa mahkum eden CHP'ye çağrısı)