Neden bazı anıları hatırlıyor, bazılarını ise unutuyoruz?

Boston Üniversitesi'nden bilim insanları, hatıraların uzun süreli belleğe geçişinde rol oynayan nörobiyolojik süreçleri inceledi. Çalışmada, duygusal yoğunluk, dikkat düzeyi, bağlamsal ipuçları ve hafıza tekrarlarının bellek oluşumunda belirleyici etkenler olduğu saptandı.

Araştırmaya göre;

Duygusal bağlam yüksek olan anılar (örneğin mutlu ya da travmatik olaylar) daha güçlü biçimde depolanıyor.

O anda dikkatimizin yoğun olması, hatıranın kalıcılığı üzerinde olumlu etki yapıyor.

Yeniden düşünme, hikâyesini zihinde canlandırma ya da o anı ilişkilendirici bağlamlarla tekrar hatırlama, belleğin pekişmesine yardımcı oluyor.

Öte yandan sıradan, duygusal yoğunluğu düşük anlar genellikle zamanla siliniyor.

ARAŞTIRMANIN TAMAMINI BURADAN OKUYABİLİRSİNİZ

Araştırmacılar, bu süreçlerin beyin yapıları arasındaki bağlantılarla ilişkili olabileceğini düşünüyor: özellikle hipokampüs ve prefrontal korteks arasındaki iletişim, hatıraların yerleşmesi ve geri çağrılması için kritik.

Sonuç olarak bu çalışma, hatırlama ve unutmanın doğasını anlamamızda önemli bir adım. Belleğin neden seçici olduğunu anlatırken, geçmişimize dair algımızın da bir dereceye kadar biyolojik, psikolojik ve çevresel etkenlerle şekillendiğini gösteriyor.